دعوت به مطلقِ «احسان»

كلمه «احسان» نيز در نگرش قرآنى و حديثى ، چنان معناى گسترده اى دارد كه تا فراگيرى تمام معناى خير ، امتداد مى يابد. ^۱ اسلام ، جامعه انسانى را به مطلق نيكوكارى ها دعوت كرده است:
«إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاْءِحْسَـنِ^۲» ؛
خداوند ، به دادگرى و نيكوكارى ، فرمان مى دهد .
از نگاه امام على عليه السلام، هر كارى كه «معروف» خوانده مى شود ، «احسان» نيز گفته مى شود :
كُلُّ مَعرُوفٍ إحسانٌ؛ ^۳
هر معروفى ، احسان است .

دعوت به مطلقِ «بِر»

واژه «بِرّ» ^۴ همانند واژه هاى: «خير» و «معروف» ، از نگاه قرآن و احاديث ، به همه عقايد ، اخلاق و اعمال نيك و شايسته گفته مى شود. ^۵ همچنان كه قرآن به نيكى و يارى بر نيكوكارى فرا مى خواند ، از «اثم (گناه)» برحذر مى دارد: