امانت ، در قرآن و حديث

واژه «امانت» در قرآن و احاديث اسلامى ، در همان معناى لغوى آن به كار رفته است ؛ امّا در تبيين عرصه هاى «امانت» و اقسام امينان ، نوآورى هاى جالب توجّه و نكاتى تنبّه آفرينى در متون اسلامى ديده مى شود .
در اين بخش ره نمودهاى اسلام درباره ارزش و آثار امانتدارى ، روش فرهنگ سازىِ امانتدارى در جامعه ، انواع امانت ها و امينان ، وآيين امانت سپارى ، در شش فصل خواهد آمد كه در اين جا به خلاصه آنچه در اين فصول خواهد آمد ، اشاره مى شود :

يك . تأكيد فراوان بر ضرورت امانتدارى

تأمّل در فصول مختلف اين بخش ، بيانگر اهمّيت فوق العاده امانتدارى در اسلام است ، به گونه اى كه اين آيين مبين ، با تكيه بر احساسات فطرى و دينى و با بهره گيرى از شيوه هاى مختلف تبليغاتى ، تلاش مى كند پيروان خود را به امانتدارى وا دارد .
از منظر اسلام ، شخص مسلمان ، موظّف است كه انواع امانت ها را ، كوچك باشند يا بزرگ ، در هر حال و به همه اشخاص ، حتى بدترين انسان هاى روى زمين ، ادا نمايد و به هيچ وجه ، حق ندارد حتّى به كسى كه به او خيانت كرده ، خيانت كند . ^۱

دو . روش توسعه فرهنگ امانتدارى در جامعه

فرهنگ سازى در زمينه امانتدارى ، نيازمند برنامه ريزى دقيق و همه جانبه در جهت اقدامات زير است :
الف ـ تقويت ايمان و باورهاى دينى ؛
ب ـ گسترش پيوند با پيشوايان بزرگ اسلام و انتقال سيره عملى آنان در امانتدارى به سطوح مختلف جامعه ؛
ج ـ تقويت عقل عملى و وجدان اخلاقى مردم ؛
د ـ توسعه اقتصادى و مبارزه با زمينه هاى اقتصادى خيانت در جامعه (مانند تورّم) ؛
ه ـ مراقبت ويژه دولت از كارمندان خود در جهت تقويت امانتدارى و حفظ حقوق مردم ؛
و ـ احياى روح نيايش و استعانت از حضرت حق عزوجل ، براى رعايت امانت هاى بزرگ و سنگين . ^۲
موفّقيت در انجام دادن اين امور ، در گرو تلاش پيگير و مداوم كلّيه مديران سياسى ، فرهنگى ، اقتصادى و قضايى در جامعه است .