ايشان است. محمّد بن بشير ، پيروانى دارد كه معتقدند امام كاظم عليه السلام وفات نيافته و در زندان هم نيست ؛ بلكه غايب و پنهان شده و او همان مهدى قائم است و در زمان غيبتش ، محمّد بن بشير را جانشين خود بر امّت قرار داد و او را وصىّ خويش كرد و مُهر و پرچمش را به او داد. بنا بر اين، امامِ پس از او محمّد بن بشير است. اينان مى گويند كه امام رضا عليه السلام و هر يك از فرزندان او و فرزندان امام كاظم عليه السلام كه ادّعاى امامت كرده اند ، بر باطل و دروغگويند. نيز اعتقاد دارند آنچه خداوند واجب ساخته ، نمازهاى پنجگانه و روزه ماه رمضان است . آنها زكات و حج و ديگر فرايض را انكار كردند و محرّمات و نواميس و پسركان را روا شمردند . همچنين به تناسخ قائل شدند و گفتند آنچه مرد [ از اموالش] در راه خدا وصيّت كند، متعلّق به سميع بن محمّد و اوصياى پس از اوست و در مسئله تفويض ، بر مذهب غاليان از واقفيه بودند . سبب كشته شدن محمّد بن بشير ـ كه لعنت خدا بر او باد ـ آن است كه او شعبده بازى و تردستى مى كرد و نزد واقفيه وانمود مى كرد كه از توقّف كنندگان درباره امام رضا عليه السلام است و درباره امام كاظم عليه السلام قائل به ربوبيّت بود و خودش را پيامبر مى دانست. وى شمايلى ( تنديسى) داشت كه خود آن را ساخته و به صورتِ شخصى شبيه امام كاظم عليه السلام درآورده بود. روزى از روزها يكى از آن الواح شكست و از آن ، جيوه خارج شد و از كار افتاد و كار محمّد بن بشير ، دست خوش ترديد شد و تعطيل و اباحيگرى بر او نمايان گشت .

ر . ك : رجال الطوسى : ص 344 ش 5137 ، اختيار معرفة الرجال : ص 477 ش 906 ـ 909.

محمّد بن فرات

محمّد بن فرات كوفى ، معاصر امام رضا عليه السلام و از راويان ضعيف است. وى كتابى دارد. كشّى در مذمّت او رواياتى آورده است . از جمله اين كه: محمّد بن فرات ، در عقيده اش غلو مى كرد و شرابخوار بود. امام رضا عليه السلام برايش جانماز و خرما فرستاد . محمّد گفت: براى اين جانماز فرستاده است كه بر آن ، نماز بخوانم و مرا به آن تشويق كرده است و با فرستادن خرما ، مرا از نبيذ ، نهى كرده است .

ر . ك : اختيار معرفة الرجال : ص 554 ش 1046.