نوبختى مى نويسد: معمّريه ، فرقه اى اند كه نعوذ باللّه مى گويند : جعفر بن محمّد (امام صادق عليه السلام ) خداست و خدا ، در واقع نورى است كه وارد بدن اوصيا مى شود و در آنها حلول مى كند، و اين نور در جعفر بود و سپس ، از او خارج شد و به معمّر درآمد و ابو الخطّاب ، از فرشتگان شد. پس معمّر ، خداست. ابن لبان ، به مُعمّر فرا خواند و گفت : او خداست ، و برايش نماز خواند و روزه گرفت و همه شهوات را، از حلال و حرام، روا ساخت. در نزد او هيچ چيز ، حرام نيست. پس، اين فرقه از فرقه هاى غالى است و لاف تشيّع مى زند .

ر . ك : فرق الشيعة ، نوبختى : ص 44 ـ 46.

مُغَيرة بن اَخنَس

مُغيرة بن اَخنَس بن شريق ثقفى، از ياران پيامبر، و هم پيمان بنى زهره بود. وى در «يوم الدّار . (روزى كه مردم به خانه عثمان ، هجوم بردند و او را كُشتند)» با عثمان كشته شد .

ر . ك : الاستيعاب : ج 4 ص 6 ، شرح نهج البلاغة : ج 8 ص 201.

مُغَيرة بن سعيد

نام او مُغَيرة بن سعيد عِجلى ، ملقّب به ابتر است . او به امام باقر عليه السلام دروغ مى بست. امام صادق عليه السلام فرمود: «مغيرة بن سعيد ـ كه خدايش لعنت كند ـ ، در كتاب هاى اصحاب پدرم ، احاديثى را وارد مى كرد كه پدرم آنها را نگفته بود» . فرقه بَتَريه ، از زيديه منسوب به اين شخص است. اين فرقه ، امامت امام صادق صلى الله عليه و آله را منكر بودند و مى گفتند : بعد از امام باقر عليه السلام امامت درنسل على بن ابى طالب عليه السلام نيست و امامت در مُغيرة بن سعيد است تا زمان خروج مهدى عليه السلام كه از نظر آنان ، محمّد بن عبد اللّه بن حسن است . او زنده است و نمُرده و كشته هم نشده است. اين فرقه را به نام مغيرة بن سعيد، «مغيريّه» نيز ناميده اند. او ، ادّعاى نبوت كرد و حرام ها را حلال شمرد .

ر . ك : اختيار معرفة الرجال : ص 297 ـ 298 ش 399 ـ 402 ، فرق الشيعة ، نوبختى : ص 59.