۱۰۲۶۵.الكافي عن الوَشّاءُ عن بعضِ أصحابِهِ عن الإمامِ الصّادقِ عليه السلام :إنّا صُبَّرٌ و شِيعَتُنا أصبَرُ مِنّا ، قلتُ : جُعِلتُ فِداكَ، كيفَ صارَ شِيعَتُكُم أصبَرَ مِنكُم ؟ قالَ : لأنّا نَصبِرُ على ما نَعلَمُ ، و شِيعَتُنا يَصبِرُونَ على ما لا يَعلَمُونَ . ^۱

2149

آثارُ الجَزَعِ

۱۰۲۶۶.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ فيما كَتَبَ إلى بَعضِ أصحابِهِ يُعَزِّيهِ بابنِهِ ـ: أمّا بعدُ ، فَعَظَّمَ اللّهُ جَلَّ اسمُهُ لكَ الأجرَ و ألهَمَكَ الصَّبرَ ......... فلا تَجمَعَنَّ أن يُحبِطَ جَزَعُكَ أجرَكَ ، و أن تَندَمَ غَدا على ثَوابِ مُصِيبَتِكَ ؛ و إنّكَ لو قَدِمتَ على ثَوابِها عَلِمتَ أنّ المُصيبَةَ قد قَصُرَتْ عَنها ، و اعلَمْ أنَّ الجَزَعَ لا يَرُدُّ فائتا ، و لا يَدفَعُ حُزنٌ قَضاءً ، فَلْيُذهِب أسَفَكَ ما هُو نازِلٌ بكَ مَكانَ ابنِكَ ، و السلامُ . ^۲

۱۰۲۶۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ للأشعَثِ بن قيسٍ لَمّا عَزّاهُ بابنٍ لَهُ ـ: يا أشعَثُ إن تَحزَنْ على ابنِكَ فَقدِ استَحَقَّتْ مِنكَ ذلكَ الرَّحِمُ ، و إن تَصبِرْ ففِي اللّهِ مِن كُلِّ مُصيبَةٍ خَلَفٌ ، يا أشعَثُ إن صَبَرتَ جَرَى علَيكَ القَدَرُ و أنتَ مَأجُورٌ ، و إن جَزِعتَ جَرَى علَيكَ القَدَرُ و أنتَ مَأزُورٌ . يا أشعَثُ ، ابنُكَ سَرَّكَ و هُو بَلاءٌ و فِتنَةٌ ، و حَزَنَكَ و هُو ثَوابٌ و رَحمَةٌ . ^۳

۱۰۲۶۵.الكافىـ به نقل از وشّاء از بعضى از يارانش ـ: امام صادق عليه السلام فرمود : ما صابريم اما شيعيان ما، از ما صابرترند . عرض كردم : فدايت شوم ، چگونه مى شود كه شيعيانتان از شما صابرتر باشند؟ فرمود : چون ما بر آنچه مى دانيم صبر مى كنيم و شيعيان ما بر آنچه نمى دانند صبر مى كنند .

2149

پيامدهاى نا شكيبى كردن

۱۰۲۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به يكى از اصحاب خود در مرگ فرزندش ، چنين تسليت نوشت ـ: اما بعد ، خداوند، جل اسمه، اجر تو را زياد گرداند و شكيبايى عطايت فرمايد . . . مبادا نا شكيبى تو اجرت را از بين ببرد ، و فردا [ى قيامت ]براى از دست دادن ثوابِ مصيبتت پشيمان شوى . اگر ثواب آن را مى ديدى ، در مى يافتى كه آن مصيبت در برابرش ناچيز است . بدان كه بيتابى كردن ، آنچه را از دست رفته باز نمى گرداند و هيچ اندوهى قضاى الهى را دفع نمى كند . پس آنچه به جاى فرزندت به تو داده مى شود ، سزاست كه اندوه تو را بِبَرد . و السلام .

۱۰۲۶۷.امام على عليه السلامـ در دلدارى به اشعث بن قيس در مرگ فرزندش ـفرمود : اى اشعث! اگر براى از دست دادن فرزندت اندوهگين باشى ؛ البتّه حق پدرى را به جا آورده اى و اگر صبر كنى، خدا هر مصيبتى را عوض مى دهد . اى اشعث! اگر صبر كنى ، قضا و قدر الهى بر تو جارى گشته و اجر بُرده اى و اگر بيتابى ورزى ، باز هم قضا و قدر بر تو جارى شده و تو گناه كرده اى . اى اشعث! آمدن فرزندت كه مايه آزمايش و گرفتارى است تو را شاد كرد و رفتنش كه مايه ثواب و رحمت [براى توست ]اندوهگينت ساخت .