معرّفی مؤلّف

الف. زندگی‌نامه

شیخ عبد الرحمن حسن حَبَنکه المیدانی، در سال 1345ق در شهر میدان در نزدیکی دمشق به دنیا آمد. جدّ پدری او از صالحان و معاریف، پدرش، عالمی ‌استوار، راهنمای نسل‌ها و معروف به گستاخی در برابر استعمار فرانسه، و مادرش، زنی بزرگ، پارسا، بردبار و مجاهد بود. خاندان شیخ عبد الرحمان حسن حبنکه، در اصل به عرب بنی خالد باز می‌گردد که در بیابان حماه، از سرزمین‌های شام می‌زیسته‌اند ^۱.
عبد الرحمان، در خاندان علم تربیت یافت و در مدرسه «معهد التوجیه الاسلامی» که پدرش تأسیس کرده بود، تلمّذ نمود ^۲. از سن پانزده سالگی ضمن تحصیل، تدریس را شروع کرد. در آن سال‌ها، دانش، غذای روح و چشمه گوارای وجودش بود و درس‌های فقه، اصول، توحید، منطق و بلاغت را تدریس می‌نمود. وی در سال 1367 ق از آن مدرسه جدا شد ^۳.
در زندگی‌نامه‌ای که همسر عبد الرحمان نوشته است، حبنکه از دانشگاه الازهر مصر، مدرک الشهاده العالمیه (معادل لیسانس) و نیز اجازه تدریس اخذ نمود ^۴ و در کشورهای سعودی، بیش از سی سال برنامه‌های رادیویی روزانه و هفتگی داشته است ^۵. همسرش، عبد الرحمن را به پارسایی و زهد، و علاقه شدید به دانش، کتاب، خلوت و تدوین، توصیف می‌کند. وی، حبنکه را مردی صاحب اکتشافات علمی‌ و بنیان‌گذار اصول فهم مفاهیم دینی و صاحب عنایت به قرآن کریم می‌داند ^۶.
شیخ عبد الرحمان حسن حبنکه، در تاریخ 25 جمادی الاخر 1425 ق، در اثر کسالت در گذشت ^۷.
وی در سال 1418 ق نوشتن تفسیر معارج التفکّر و دقایق التدبّر را آغاز نمود. بر اساس تاریخ درج شده در مقدّمه جلد اوّل کتاب ^۸، زمان نگارش جلد اوّل کتاب، پنجم ذی‌قعده همان سال است ^۹ و تاریخ پایان جلد آخر، هم‌زمان با روزهای وفات وی بوده است ^۱۰.
مهم‌ترین شهرت حبنکه، نگارش تفسیر قرآن کریم بر اساس ترتیب نزول سوره‌ها است. وی 87 سوره از قرآن را، از سوره علق و تا سوره بقره (اوّلین سوره مدنی)، تفسیر کرده است؛ زیرا اجل به او مهلت نداد تا همه سوره‌های قرآن را تفسیر نماید.