‌وضع می‌فرماید (از مسائل مربوط به قوت و غذا گرفته تا ازدواج و جنگ و صلح و قوانین مدنی، نظیر جزیه گرفتن و انعقاد پیمان صلح یا هم‌دستی با آنان).
اگر مسیحیت از نظر قرآن كریم منسوخ و منتفی بود و طومار هستی‌اش درنوردیده بود، آیا ممكن بود در قرآن چنین آیاتی بیاید:
هم‌چنین مهربان‌ترین مردم را نسبت به مؤمنان [مسلمانان] كسانی می‌یابی كه می‌گویند: ما مسیحی هستیم؛ این از آن است كه در میان ایشان كشیشان و راهبانی [حق‌پرست] هستند و نیز از آن روی است كه كبر نمی‌ورزند و [اینان] چون آن چه به پیامبر [اسلام] نازل شده است بشنوند، می‌بینی كه چشمانشان از اشک لبریز می‌شود؛ از آن كه حق را می‌شناسند [و] می‌گویند: پروردگارا، [ما] ایمان آورده‌ایم؛ پس ما را در زمره گواهان بنویس و چرا به خداوند و حق و حقیقتی كه برای همه ما نازل شده است ایمان نیاوریم و حال آن كه امیدواریم كه پروردگارمان ما را در زمره شایستگان در آورد و خداوند نیز به [پاداش] این سخن كه گفتند بوستان‌ها یی كه جویباران از فرودست آن جاری است نصیبشان می‌سازد كه جاودانه در آن خواهند بود و این پاداش نیکوكاران است ^۱۲.
ایشان هم‌چنین به آیه‌هایی دیگر از سوره مائده تكیه می‌كند كه آن آیه‌ها بیان‌گر آن است كه در تورات، حكم‌های خداوند _ از جمله پاره‌ای از احكام دیه _ و رهنمود و روشنایی است و عیسی بن مریم تورات را تصدیق می‌كرد و انجیل او، كه در بر دارنده رهنمود و روشنایی است، تورات را تصدیق می‌كند و اهل انجیل باید بر پایه انجیل داوری كنند و قرآن كریم نیز تصدیق‌كننده كتاب‌های پیشین و حاكم بر آن است و پیامبر باید به آن چه خداوند آورده است حكم كند. خداوند برای هر امّتی شریعت و راه روشنی قرار داده است و اگر می‌خواست، آدمیان را یک امّت قرار می‌داد، ولی خواست آنان را، به آن چه ارزانیشان داشته است، بیازماید و آدمیان را فرمان می‌دهد كه در كارهای نیک بر یكدیگر سبقت گیرید. خداوند، آن‌گاه كه به سوی او بازگردید، در باره آن چه در آن اختلاف می‌كردید آگاهتان خواهد كرد ^۳.
استاد خرمشاهی این آیه‌ها را دلیل به رسمیت شناختن دین اهل كتاب می‌داند ^۴ و در ادامه می‌نگارد:
بنده بر آن ‌ام كه این مسئله، یعنی منسوخ‌انگاری ادیان اهل كتاب، نه تصریحاً و نه تلویحاً از قرآن كریم بر نمی‌آید، بلكه بر عكس، به رسمیت شناختن صریح و ضمنی آن‌ها، از ده‌ها آیه قرآنی بر می‌آید ... همان ‌گونه كه از آیه 64 سوره آل‌عمران بر می‌آید، خداوند بزرگ برای آن كه قدر مشترک بین ادیان ابراهیمی ‌و توحیدی را بگیرد و آن را سرمایه صلح بین‌الادیان سازد از میان اقلام چندگانه ایمان [ایمان به مبدأ، معاد، انبیا، كتب آسمانی،