إن هذا (یعنی علیّاً) و شیعته هم الفائزون یوم القیامة.
أیها الناس! من أبغضنا أهل البیت، حشره الله یوم القیامة یهودیاً. فقال جابر بن عبد الله: یا رسول الله! و إن صام و صلى؟! قال: و إن صام و صلى و زعم أنه مسلم، احتجر بذلك من سفك دمه و أن یؤدی الجزیة عن ید و هم صاغرون، مثل لی أمتی فی الطین فمر بی أصحاب الرایات فاستغفرت لعلی و شیعته ¹.
شفاعتی لأمتی من أحب أهل بیتی و هم شیعتی ²».
اتهاماتی که در این کتاب ( العقد الفرید) بر شیعه وارد شده است، خیلی بیش از این است و البته علامه امینی هم به زیبایی به آن‌ها پاسخ داده است. علاقه‌مندان به این مباحث می‌توانند به کتاب الغدیر مراجعه نمایند.

موافقت با فتوای اصحاب امامیه

یکی از مبانی علامه امینی در معتبر دانستن روایات اهل سنّت، موافقت حدیث نقل شده با شهرت فتوایی اصحاب است. در مورد سجده بر فرش، فتوای علمای شیعه (با اندک اختلاف) بر این استوار است که سجده بر فرش جایز نیست مگر از روی تقیه ^۳.
روایت امام صادق علیه السلام نیز سجده را تنها بر زمین جایز می‌داند:
عن هشام بن الحكم انه قال لابى عبد الله علیه السلام: اخبرنى عما یجوز السجود علیه و عما لا یجوز. قال: السجود لا یجوز الا على الارض او على ما أنبتت الارض، الا ما أكل او لبس؛
هشام به امام صادق علیه السلام عرض كرد: مرا از آن چه كه سجود بر آن جایز است و آن چه كه سجود بر آن جایز نیست، آگاه كن. فرمود: سجده جایز نیست مگر بر زمین یا آن چه كه زمین برویاند، مگر آن چه كه خوردنى و پوشیدنى باشد^۴.
علامه امینی در کتاب السجود علی التربة الحسینیه ^۵ به روایتی از اهل سنّت استدلال می‌کند که آن روایت موافق با فتاوای علمای شیعه است. ایشان سجده بر فرش را موجب بطلان نماز می‌شمرد و بدعت در دین می‌داند و برای تأیید این فتوا، به روایتی مرسل از اهل سنّت استدلال می‌کند.

سنجش روایات با وقایع تاریخی

علامه امینی در کتاب الوضاعون و احادیثهم روایتی را در منزلت معاویه نقل می‌کند: «عن واثلة مرفوعاً: إن الله ائتمن على وحیه جبریل و أنا و معاویة، و كاد أن یبعث معاویة نبیّاً من كثرة علمه و ائتمانه على كلام ربی، یغفر الله لمعاویة ذنوبه، و وقاه حسابه، و علمه كتابه، و جعله ‌هادیاً مهدیاً و