1ـ3ـ6) ارواح شيعيان بر امامان عليهم ‏السلام عرضه شده بودند.
1ـ3ـ7) حبّ و بغضهايى كه اشخاص در دنيا نسبت به امامان عليهم ‏السلام دارند، به عالم ارواح هم مسبوق بوده است.
1ـ3ـ8) ارواح داراى درجات بودند. بالاترين ارواح روحهاى پيامبر اكرم و امامان اهل بيت عليهم ‏السلام و پيامبران ديگر بوده است و بعد به ترتيب، ديگر درجات ايمانى قرار داشتند.
1ـ3ـ9) پيامبر اسلام صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمدر عالم ارواح، بر تمام ارواح ـ به خصوص ارواح پيامبران عليهم ‏السلام ـ مبعوث شده و همه آنها را به توحيد و اطاعت و پيروى از خود دعوت كرده است و نخستين اجابت كننده اميرالمؤمنين عليه ‏السلام بوده است.
1ـ3ـ10) در عالم ارواح، پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمو اميرالمؤمنين عليه ‏السلام به همه، مخصوصاً شيعيان معرّفى شده‏اند.
1ـ3ـ11) در عالم ارواح، تكليف ايمان و كفر و تصديق و انكار، وجود داشته است.
1ـ3ـ12) مؤمنان در دنيا، در آنجا هم مؤمن بودند و كفّار در اينجا، در آنجا هم كافر بوده‏اند. البتّه اين امر ـ بنابر صريح برخى روايات در ابواب ديگر ـ در مورد كفّار قابل تغيير است. پس ممكن است برخى از مؤمنان در اينجا، در آنجاكافر بوده باشند؛ ولى عكس اين امر اتّفاق نخواهد افتاد.
1ـ3ـ13) رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمو امامان اهل بيت عليهم ‏السلام از جمله «متوسّمين» هستند؛ يعنى با فراستى كه خداى تعالى به ايشان عطا فرموده است، از سابقه انسانها در عالم ارواح، اطّلاع و آگاهى دارند.
1ـ3ـ14) ظاهر همه اين روايات، آن است كه همه ارواح در آن عالم، مستقلّ و بدون هيچ گونه تعلّقى به هيچ بدنى، زندگى مى‏كردند.
1ـ3ـ15) امتياز ارواح از همديگر، در آنجا، به صورت نوعى نبوده است؛ بلكه روح هر شخصى نسبت به ارواح همه اشخاص ديگر، امتيازى خاصّ داشته كه هيچ كدام از آنها، از آن امتياز برخوردار نبودند.