يعنى بر ولايت در اصل در عالم «اظلّه»، آن گاه كه خداوند، ميثاق فرزندان آدم را گرفت. «اسقيناهم ماءً غدقا» يعنى ارواح آنها را در آب صاف و گوارا قرار مىدهيم.
علّامه مجلسى در شرح اين حديث مىفرمايد:
«يعني من جرى» به اين جهت است كه لفظ «لو» در آيه شريفه، دلالت بر عدم استقامت دارد. پس مقصود كسانى هستند كه شرك شيطان در آنها جارى شده است و ولايت را انكار كردهاند. نتيجه روايت آنكه مقصود آيه اين است كه آنان اگر در عالم ارواح و أظلّه، به ولايت اقرار مىكردند، ارواح آنها را در اجسادى كه از آب گوارا خلق شده است، قرار مىداديم. پس منشأ اختلاف طينت [ابدان] تكليف اوّل در عالم ارواح به هنگام اخذ ميثاق است. (21: ج5 ص235)
3ـ1ـ3) امام صادق عليه السلام مىفرمايد:
إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَخَذَ مِيثَاقَ الْعِبَادِ ـ وَ هُمْ أَظِلَّةٌ ـ قَبْلَ الْمِيلَادِ. فَمَا تَعَارَفَ مِنَ الْأَرْوَاحِ ائْتَلَفَ وَ مَا تَنَاكَرَ مِنْهَا اخْتَلَفَ. (۹: ج۱، ص۸۴؛ ۲۱: ج۵، ص۲۴۱)
خداوند تبارك و تعالى از بندگان، پيش از ميلاد، پيمان گرفت؛ در حالى كه ارواحى بودند. ارواحى كه آشنايى داشتند، ائتلاف دارند و ارواحى كه نفرت داشتند، اختلاف دارند.
3ـ1ـ4) امام باقر عليه السلام مىفرمايد:
إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ الْخَلْقَ؛ فَخَلَقَ مَا أَحَبَّ؛ مِمَّا أَحَبَّ، وَ كَانَ مَا أَحَبَّ أَنْ خَلَقَهُ مِنْ طِينَةِ الْجَنَّةِ. وَ خَلَقَ مَا أَبْغَضَ، مِمَّا أَبْغَضَ؛ وَ كَانَ مَا أَبْغَضَ أَنْ خَلَقَهُ مِنْ طِينَةِ النَّارِ. ثُمَّ بَعَثَهُمْ فِي الظِّلَالِ. فَقُلْتُ: وَ أَيُّ شَيْءٍ الظِّلَالُ؟ قَالَ: أَ لَمْ تَرَ إِلَى ظِلِّكَ فِي الشَّمْسِ؟ شَيْءٌ وَ لَيْسَ بِشَيْءٍ. ثُمَّ بَعَثَ اللَّهُ فِيهِمُ النَّبِيِّينَ يَدْعُونَهُمْ إِلَى الْإِقْرَارِ بِاللَّهِ؛ وَ هُوَ قَوْلُهُ: «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللّهُ» ثُمَّ دَعَاهُمْ إِلَى الْإِقْرَارِ بِالنَّبِيِّينَ؛ فَأَقَرَّ بَعْضُهُمْ وَ أَنْكَرَ بَعْضُهُمْ. ثُمَّ دَعَاهُمْ إِلَى وَِلَايَتِنَا، فَأَقَرَّ بِهَا
