در روايات ديگر آمده كه پيامبر، بنى‏عبدالمطّلب و جمعى از بنى‏المطّلب را گرد آورد. (68: ج 3، ص 66؛ 3: ج 2، ص 62) بر اين اساس، به نظر مى‏رسد كه راوى به اشتباه، كلمه «عبد» را افزوده است. اين گونه اشتباهات در گزارشهاى راويان، فراوان پيش آمده و مى‏آيد؛ لذا نمى‏تواند دليل بر دروغ‏بودن اصل اين رويداد باشد كه كلّيّت آن (صرف‏نظر از جزئيات) مورد اتّفاق است.
دوم: فرزندان عبدالمطّلب در آن زمان، ده نفر بودند كه كم‏سن‏ترين آنها شصت سال داشت. چه استبعادى دارد كه در آن زمان، خودشان فرزندانى داشته باشند كه به چهل نفر برسند؟ (68: ج 3، ص 66)
سوم: در متن روايت آمده: «چهل نفر يا كمتر يا بيشتر» و اين مى‏رساند كه عدد تقريبى، مورد نظر است نه عدد دقيق.

1ـ3ـ1) ميزان خوردن و نوشيدن

ابن‏تيميّه مى‏گويد: بر اساس اين روايت، «هر فردى يك جذعه خورد و يك فرق شير نوشيد.» اين كلام دروغ است؛ چون در ميان بنى‏هاشم هيچ‏كس به اين ميزان از خوردن و نوشيدن، شهرت نداشتند.

1ـ 3ـ 2) پاسخ

يكم: مرحوم مظفّر به اين اشكال چنين پاسخ مى‏دهد كه شهرت نداشتن آنها به اين ميزان از خوردن، نمى‏رساند كه در واقع چنين نبودند. اگر به فرض بپذيريم كه آنان اهلِ چنين خوردنى نبودند، از اين روايت، مبالغه راوى را مى‏فهميم در اظهار معجزه پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم كه به هر يك از آنها يك ران گوسفند و يك عسّ شير داد. يا اينكه مبالغه بدين‏صورت روى داده است كه اگر يكى از آنها اراده خوردن به شيوه خودش داشت، مى‏توانست بدين‏گونه بخورد. (68: ج 3، ص 66؛ 72: ج 2، ص 235)