دوم: خوردن يك ران گوسفندـ يعنى ضأن يك ساله ^۱ ـ براى يك فرد عادى بعيد نيست و در حقيقت، اين بيان، تأكيدى است بر تحقّق اعجاز پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم.

1ـ4ـ1) رابطه قبول دعوت با جانشينى

ابن‏تيميّه گويد: قبول دعوت پيامبر به تنهايى، به معناى جانشينىِ حضرتش نيست، چرا كه تمام مؤمنان دعوت حضرتش را پذيرفتند، مسلمان شدند، به يارى پيامبر شتافتند و در اين راه، مال و جان خود را دادند. به راستى، اگر تمام آن چهل نفر، اين دعوت را مى‏پذيرفتند، آيا ممكن بود كه تمام آنها جانشين پيامبر شوند؟

1ـ 4ـ 2) پاسخ

يكم: مرحوم مظفّر گويد: قبول دعوت، علّت تامّه براى جانشينى پيامبر نبود. ادّعاى پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلماين نبود كه هر كس قبول دعوت كرد، جانشين حضرتش باشد، حتّى اگر از خاندان پيامبر نباشد؛ بلكه خداى تعالى به او امر فرمود كه خاندان خود را هشدار دهد و آگاه سازد كه براى دفاع و يارى حضرتش سزاوارتر بودند. از اين‏رو، اين جايگاه مخصوص آنها بود. بايد دانست كه جانشينى، از همان روز اوّل، مخصوص على عليه ‏السلام بود؛ زيرا خدا و رسولش صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلممى‏دانستند كه كسى جز آن‏حضرت، دعوت پيامبر را پاسخ نمى‏گويد و پيامبر را يارى نمى‏كند. بدين‏رو، اين اقدام براى تثبيت امامت حضرت على عليه ‏السلام بود تا حجّت را بر آنها تمام كند و اگر به فرض، تعداد كسانى كه به دعوت پيامبر پاسخ مثبت گفتند، زياد مى‏بود، در آن‏صورت، پيامبر شايسته‏ترين آنها را به امامت معرّفى مى‏كرد. (68: ج 3، ص 66 ـ 67؛ 72: ج 2، ص 236)
دوم: علّامه محقّق سيّد مهدى روحانى گويد: اين كلام خطاب به تمام آنها بود؛ ولى پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمبر اساس علم خود از منشها و روابط و طبيعت آنها مى‏دانست كه