رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمبه زيان آنان شهادت خواهد داد.
بر اساس روايت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام انذارشوندگان، گروهى از امّت رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمهستند كه‏ـ از سر انكارِ دين، به گونه آشكار يا نهان‏ـ عهد خود را با پيامبر مى‏شكنند، سنّت او را تغيير مى‏دهند، به حقوق اهل بيت رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمتعدّى مى‏كنند و به واسطه اين عمل، به كفر سابق خود برمى‏گردند، به شرك جاهليّت مرتد مى‏شوند و در اين امور، نعل به نعل از سنّت امّتهاى ظالم گذشته پيروى مى‏كنند كه به پيامبرانشان خيانت كردند. (36: ج 1، ص 361؛ 51: ج 2، ص 457) در ادامه نيز خداوند درباره كافرانى سخن مى‏گويد كه به دليل نافرمانى از رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمآرزو مى‏كنند با خاك يكسان شوند. (نساء (4) / 42) علىّ‏بن ابراهيم قمى در ذيل اين آيه مى‏نويسد:
آنان كه [ حقّ] اميرالمؤمنين عليه ‏السلام را غصب كردند، آرزو مى‏كنند كه زمين آنان را مى‏بلعيد، در روزى كه براى غصب [ حقّ] او اجتماع كردند... (46: ج 1، ص 139؛ 51: ج 2، ص 459)
چند آيه بعد نيز سخن از خريدن ضلالت و گمراه‏كردن مردم توسّط منافقان امّت رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلماست. (نساء، (4) / 44) علىّ‏بن ابراهيم، ضلالتى را كه منافقان خريده‏اند و راهى كه گم‏كردن آن را اراده كرده‏اند، به گمراهى و خروج مردم از ولايت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام تفسير مى‏كند. (46: ج 1، ص 139؛ 51: ج 2، ص 427)
خداوند در آيه ديگرى يهوديان را امر مى‏كند به آنچه به حق نازل كرده است ايمان بياورند. (نساء (4) / 47)
امام باقر عليه ‏السلام در مورد اين آيه مى‏فرمايد:
به آنچه به حق، در مورد على عليه ‏السلام نازل شده است، ايمان بياوريد.
و نيز مى‏فرمايد:
«مصدّقا لما معكم» يعنى تصديق‏كننده رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلماست. (۴۵: ج ۱، ص ۲۴۵؛ ۵۱: ج ۲، ص ۴۷۲)
در ادامه آيات نيز عدم تسليم در مقابل امر الاهى شرك شمرده مى‏شود و خداى تعالى آن را قابل آمرزش نمى‏داند. (نساء (4) / 48) اين شرك از نظر ائمّه اهل