بيت عليهم ‏السلام به معناى انكار ولايت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام مى‏باشد. (45: ج 1، ص 245؛ 51: ج 2، ص 474)
خداوند در آيه بعد، درباره خودبرتربينى يهود سخن مى‏گويد. (نساء (4) / 49) با توجّه به آيه بعد، روشن مى‏شود كه يهوديان به دليل خودبرتربينى و حسد، امر الاهى را ناديده گرفتند و ضلالت را بر خود خريدند. آنان به جاى ايمان به خدا و تسليم در مقابل كسى كه خداى تعالى به او حقّ امر و نهى داده است، به سرپرستى جبت و طاغوت تن دادند.(نساء (4) / 51؛ ر. ك 45: ج 1، ص 247؛ 51: ج 2، ص 478)
خداوند سپس به صورت استفهام، بهره آنان (جبت و طاغوت) را از ملك و سلطنت الاهى انكار و نفى مى‏كند. (نساء (4) / 53)
در اينجا روشن مى‏شود آنچه منافقان و كافران در مقابل آن تسليم نشدند، ملك و سلطنت الاهى بود و همين امر باعث شرك و ضلالت ايشان شد.
سرانجام خداوند، عامل اصلى مخالفت اهل كتاب و جبت و طاغوت با امر الاهى و عدم تسليم آنان در برابر امام منصوب از جانب خداى تعالى را بيان مى‏دارد:
أمْ يَحْسُدُونَ النّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللّه‏ُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَينا آل ابراهيمَ الكتابَ وَ الحِكمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكا عظيما. (نساء (۴) / ۵۴)آيا حسد مى‏ورزند به مردم بر آنچه خداى تعالى از فضل خويش به ايشان عطا كرده است؟ البتّه ما به آل ابراهيم كتاب و حكمت داديم و به ايشان ملك و سلطنتى بزرگ بخشيديم.
امام باقر عليه ‏السلام در ذيل آيه مى‏فرمايد:
[ مراد از] مردم ماييم كه مورد حسادت واقع شده‏ايم؛ به خاطر آنچه خداوند از امامت به ما عطا كرده است و ديگر مخلوقات خداوند، بهره‏اى از آن ندارند. (۴۸: ج ۱، ص ۲۰۵؛ ۴۵: ج ۱، ص ۲۴۶)
و نيز مى‏فرمايد:
المراد بالنّاس النبيّ و آله صلوات‏اللّه‏عليهم.مراد از ناس، پيامبر اكرم و آل او عليهم ‏السلام مى‏باشند. (۳۸: ج ۳، ص ۶۱)