محكم‏ترين شرايع دين را به تو خبر ندهم، همان كه بعد از ايمان به خدا و رسولش، بيش از ديگر موارد، شما را نگاه مى‏دارد؟ وى پاسخ مثبت داد. پيامبر فرمود: مودّت و ولايت اين شخص (اشاره به علىّ‏بن ابى‏طالب عليه ‏السلام ) و پس از او فرزندانش.
مرد گفت: يا رسول اللّه‏! آيا اين هم از شرايع اسلام است؟ فرمود: مگر به تو نگفتم كه مؤكّدترين آنهاست. آرى، مؤكّدترين آنهاست. پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم اين جمله را سه بار فرمود.
اين‏گونه موارد مى‏رساند كه «معرفت امام» هم‏اكنون نيز در شرع اسلام، برترين و بزرگ‏ترين فريضه، واجب‏ترين و لازم‏ترين عبادت بعد از معرفت به خدا و رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلماست. نيز مى‏رساند كه امامت در رتبه تالى رسالت است. از اين‏رو، هر كسى كه حقّ آن را منكر شود، به راستى، كفر ورزيده است. و چگونه امامت، همانند نبوّت، روشن و آشكار نيست؟! در حالى كه ادلّه اثبات مى‏كند كه امام در زمان خودش در كمال علم و عصمت، بايد همانند پيامبر در زمان خودش باشد. اين نكته را از آنجا مى‏فهميم كه ما را به تبعيّت و اطاعت امام، امر كرده‏اند.

دليل چهارم: نصّ و معجزه

ظهور معجزه به دست امام جايز است؛ چه آنكه پنهان داشتن نصّ و گسستگى در نقل آن، به خاطر كتمان رواياتش، ممكن بوده، لازم است جهت قطع عذر مكلّفين در شناخت كسى كه تبعيّتش واجب است، علم و نشانه‏اى در دست امام باشد. اين مطلب همچنين جايز است به دليل جنبه‏اى از لطف كه خداى تعالى آن را مى‏داند، نه مردم.
اين فصول، تفصيلى دارد كه در محلّ خودش مى‏آيد.
آنچه در مورد كمال علم و عصمت امام ياد شد، مى‏رساند كه امام، برترين مردم زمان خودش مى‏باشد؛ همچنان كه پيامبر، برترين مردمِ عصر خويش است. اين نكته همچنين مى‏رساند كه امام، منصوص از جانب خداى متعال است و امّت را هرگز نرسد كه امام برگزينند؛ خداوند است كه او را به عنوان امام بر آفريدگان خود