خداوند عزّوجلّ به لطف و رحمت خود بر شما منّت نهاد كه فرائضى را بر شما واجب گردانيد. او آنها را واجب نگرداند به جهت نيازمندى خودش به آنها، بلكه به جهت مهربانى او به بندگان ـ معبودى جز او نيست ـ تا پليد را از پاك جدا سازد و ايمان و باور شما را بيازمايد... و براى شما بابى قرار داد تا به وسيله آن، درهاى فرائض را بگشايد و كليدى براى راه‏يابى به سوى خداوند برايتان قرار داد. و اگر پيامبر و اوصيا از فرزندانش عليهم ‏السلام نبودند، شما مانند چهارپايان سرگردان بوديد كه هيچ فريضه‏اى از واجبات را نمى‏شناختيد. و آيا جز اين است كه براى ورود به شهر، بايد از دروازه آن وارد شد؟!
پس آن گاه بر شما منّت نهاد كه اين اوليا را بعد از پيامبرتان صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم منصوب داشت و فرمود: «امروز دين شما را برايتان كامل و نعمتم را بر شما تمام گرداندم و اسلام را به عنوان دين براى شما پسنديدم. (38: ج 2، ص 268؛ 37: ج 1، ص 182)
3ـ 9) اسلام دين پسنديده است:
ابوسعيد خدرى مى‏گويد: وقتى اين آيه (آيه اكمال) نازل شد، پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمفرمودند:
اللّه‏ اكبر، بر كامل شدن دين و تمام شدن نعمت و رضايت و خشنودى خداوند، به رسالت من و ولايت على‏بن ابى‏طالب عليه ‏السلام بعد از من. و نيز فرمود: هر كه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست. (43: ج 3، ص 246 و 271؛ نك: 22: ص 80 و 21: ج 1، ص 72)
3ـ 10) اين ويژگى نعمت خاصّ خداست. اميرالمؤمنين عليه ‏السلام فرمودند:
هفت خصلت به من داده شده كه تا كنون به احدى قبل از من نداده‏اند؛ غير از پيامبراكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم ... (از جمله) اينكه خداوند به ولايت من دين اين امّت را كامل ساخت، و نعمتش را به ايشان تمام كرد و اسلامشان را ـ با ولايت من ـ براى ايشان پسنديد؛ هنگامى كه در روز ولايت (غدير خم) به حضرت محمّد صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم