شعله مىكشد؛ چون آب است آن گاه كه از ابر تازه برآمده، با شدّت، روان مىشود.
16. فِقاره وَ هيَ في غمد تجلّلهاآي الوعيد حواها جلد قرآن
ترجمه : مَثل شمشير او در غلاف، مَثل آيات عذاب قرآن است كه جلد قرآن آنها را در برگرفته است.
17. قد اقتدى برسول اللّه في ظُلَمٍو الناس طرّا عكوفٌ عند أوثان
ترجمه : هنگامى كه همه مردم در تاريكيهاى جاهليّت نزد بتها معتكف بودند (انواع بتها را مىپرستيدند) او به رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم اقتدا كرده بود.
18. تعسا لهم كيف ضلّوا بعد ما ظهرتلهم بوارق آيات و برهان؟
ترجمه: نفرين بر آنان باد؛ چگونه پس از آنكه آيات الاهى و دليلهاى محكم پيش پايشان را روشن كرده بود، گمراه شدند؟
19. فهل أريد سواه حيث قيل لهمهذا عليّ فمن والاه والانى؟
ترجمه: آيا پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم هنگامى كه فرمود: «هر كه اين على را ولىّ خود بداند، مرا به ولايت پذيرفته»، كسى جز على عليه السلام را اراده كرده است؟
شرح: روشن است كه اين بيت، اشاره به موارد فراوانى دارد كه پيامبر صلى الله عليه و آله وسلمولايت اميرالمؤمنين عليه السلام را ملازم با ولايت خود شناسانده است؛ به ويژه روز غدير. مدارك فراوان آن ـ به ويژه كتاب «الغدير» علّامه امينى و مجلّد غدير از كتاب «عبقات الأنوار» ـ ما را از نقل مستندات، بىنياز مىكند.
20. هل ردّت الشمس يوما لابن حَنْتَمَةَأو هل هوى كوكبٌ في بيت عثمان؟
ترجمه: آيا هيچ گاه آفتاب براى خليفه دوّم بازگشت كرده است؟ و آيا هيچ گاه ستارهاى در خانه عثمان، فرود آمده است؟
شرح: درباره بازگشت آفتاب براى اميرمؤمنان على عليه السلام رواياتى در كتب فريقين وجود دارد كه از باب نمونه به يكى از آنها اشاره مىكنيم:
روى الطبرانىّ في (المعجم الكبير) باسناده عن أسماء:
أنّ رسول اللّه صلى الله عليه و آله وسلم صلّى الظهر بالصهباء ثمّ أرسل عليّا في حاجة، فرجع و قد صلّى النبيّ صلى الله عليه و آله وسلم العصر، فوضع النبيّ صلى الله عليه و آله وسلمرأسه في حِجر عليّ فنام. فلم يحرّكه حتّى غابت
