استفاده از اختيار و اراده در مسير تكامل قرار مى‏گيرد.» (4: ص 78)
زندگى هدفمند يعنى از تمام نيرو و توان خود براى رسيدن به هدفهاى برگزيده زندگى استفاده كنيم. كربلا تجلّى كاربرد همه توان و نيرو در راه تحقّق اهداف متعالى است. آنجا كه هدف الاهى است، بذل جان و مال و عزيزان در راه تحقّق آن، قابل توجيه است. امام حسين در راه هدف متعالى خود - كه همان امر به معروف و نهى از منكر و اصلاح امّت جدش رسول خداست - قيام مى‏كند: «أريد أن آمر بالمعروف و أنهى عن المنكر و أسير بسيرُ جدّي و أبي» (۲۶: ص ۱۵۶) و زينب كبرى نيز آگاهانه او را همراهى مى‏نمايد؛ زيرا او نيز خود را در راه تحقّق اين هدف مسئول مى‏داند و از همين‏رو، تلاش در راه تحقّق اين هدف بزرگ اراده ايشان را تقويت مى‏كند و سبب مى‏گردد ايشان با استقامت و دليرى در راه احياى دين خدا تلاش كند و با وجود مصائب و سختيها مقتدر و عزيز، در برابر دشمن، ظاهر شود.

عملكرد عزّت محور حضرت زينب (س)

زينب(س) به عنوان پيام‏رسان عاشورا، تنها زنى است كه در يك مقطع زمانى، به عنوان نايب امام معصوم انجام وظيفه نموده است. در اثبات‏الوصيّه مسعودى آمده است: «حسين عليه السلام به خواهرش زينب (س) وصيّت كرد و در زمان امام چهارم، علوم آل محمّد از زبان زينب (س) دختر على، نشر مى‏شد؛ براى پرده‏پوشى بر امام چهارم و حفظ جان او.» (20: ص 311) انجام اين وظايف خطير نيازمند صلابت على گونه‏اى است كه دوست و دشمن را مقهور خود سازد. در ناسخ التواريخ در احوالات حضرت زينب آمده است: «چنان خطبه‏اى را كه فصحاى بلاغت آثار و بلغاى فصاحت شعار از اتيان شطرى بلكه سطرى عاجزند به آن تسلّط و قدرت بيان فرمود و در ضمن آن مراتب شهدا و مقامات سيّدالشهدا را بازنماياند و مرتكبين آن اعمال ناخجسته منوال را توبيخ و ملامت نمود.» (12: ص 305)
عزّت و اقتدار حضرت زينب (س) يك شبه حاصل نشده بود؛ زيرا بر مبناى