محلّ دفن وى نيز همچون مادر بزرگوارش، اختلاف نظر دارند.^۱
تنها در همين برهه كوتاه مى‏توان فضل و كمال وى را بررسى كرد؛ يعنى از آغازين لحظه قيام او بر تلّ زينبيّه تا بازگشت به موطن اصلى‏اش شهر مدينه. در همين زمان است كه بلاغت، فصاحت، علم، فضل، زهد و شجاعت بانو متجلّى شد. خطبه‏هاى كوفه وشام وى تنها نشان‏دهنده نقش او در احياى دين جدّش و تداوم نهضت برادرش نبود، بلكه در تبلور اين خطبه‏ها فصاحت وبلاغت و علم او جارى شد.
او همچون مادرش زهرا عليها السلام و پدرش على عليه السلام با تكيه بر قرآن و علوم نبوى، براى تداوم نهضت احياسازى دين پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله، در معيّت امام علىّ‏بن الحسين عليه السلام به استدلال با حاكمان وقت و افشاسازى ماهيّت ضدّدينى حكومت اموى پرداخت و پس از آنكه امور را به برادرزاده خود علىّ‏بن الحسين عليه السلام سپرد، همچون گذشته، در تاريخ ناپديد شد.
بى‏ترديد، تاثير شگرف حضور زينب(س) در كربلا و در كاروان اسرا و نقش وى در مغلوبه‏كردن آثار جنگ طف، منظور نظر بسيارى به طور خاص و عام بوده وبررسى شده است. اين مقاله قصد دارد تنها به گوشه‏اى از جايگاه علمى و مقام روايى حضرت زينب كبرى(س) در شش بخش از منابع معتبر و معاصر شيعى و اهل سنّت بپردازد :
1. جايگاه علمى زينب كبرى(س)؛
2. بانوى راوى؛
3. زينب كبرى(س) و اخبار عاشورا؛
4. كسانى كه زينب(س) از آنها روايت كرده است؛
5. آنان كه از او روايت كرده‏اند؛