6. برخى از احاديث مروى از زينب(س).
اميد است اين نوشته گامى، هر چند ناتوان، در جهت شناسايى عقيله بنىهاشم(س) باشد.
جايگاه علمى زينب كبرى(س)
زينب، زينت پدر، دختر اميرالمؤمنين، علىّبن ابىطالب (عبد مناف) بن عبدالمطّلببن هاشم قرشى، مادرش فاطمه زهرا عليها السلام، دخت گرامى رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله است. در زمان حيات پيامبر به دنيا آمد. كنيههايش امّكلثوم، امّعبداللَّه و امّالحسن است. برايش كنيههاى مخصوصى همچون امّالمصائب، امّالرزايا، امّالنوائب ذكر كردهاند.۱ هاشميان در تاريخ او را «عقيله»ى۲ خود معرّفى مىكنند و اين لقب منحصراً به زينب كبرى(س) تعلّق دارد(8: ص 91) لقب ديگرى را نيز به وى اختصاص دادهاند كه بازگو كننده علم و فضل فراوان اوست: «لبيبه»۳.
نام مباركش به وسيله جبرئيل بر رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله عرضه شد و پيامبر فرمود: وصيّت مىكنم حاضران و غائبان را كه حرمت اين دختر را پاس داريد؛ همانا وى به خديجه كبرى مانند است.۴
در خانه وحى، در دامان فاطمه عليها السلام و على عليه السلام دوران عمر را سپرى كرد تا آنكه پدر، بنا بر صلاح امّت، در كوفه رحل اقامت گزيد. آن گاه بود كه كوفيان متوجّه مرواريدى در صدف بيت على عليه السلام گشتند. زنهاى كوفه توسّط شوهرانشان، از اميرالمؤمنين عليه السلام خواهش كردند اجازه فرمايد تا آنان به حضور زينب (س) شرفياب
1.محدّثات شيعه، ص ۱۹۳.
2.عقيله: جمع عقائل من النساء : الكريمة المخدّرة: بانوى گرامى و مخدّره. (المنجد)
3.اللبيب، جمع البّاء، م لبيبه، جمع لبيبات و لبائب، العاقل: خردمند. (المنجد)
4.رياحين الشريعه، ج ۳، ص ۳۸.
