مادرش روايت مى‏كرده است.^۱ مرحوم طبرسى در اعلام الورى بر اين قول تأكيد مى‏كند و مى‏گويد: او از مادرش فاطمه عليها السلام حديث نقل مى‏كرده است.^۲
3. علّامه مامقانى او را از محدّثات شمرده و درباره آن عليا مخدّره نوشته است:
صدوق او را در مشيخه نام برده ... و ابن‏اثير در اسدالغابه او را از صحابه دانسته است ... و من مى‏گويم:
زَينَبُ، وَ ما زَينَبُ وَ ما ادريكَ ما زَينَبُ! هِيَ عَقيلَهُ بَني هاشِمٍ وَ قَد حازَت مِنَ الصِّفاتِ الحَميدَةِ ما لم يَحزها بَعدَ أُمّها حتّى حقّ أن يقال هي الصدّيقة الصغرى.
زينب! زينب كيست؟! تو چه مى‏دانى كه زينب كيست؟ او عقيله بنى‏هاشم است كه در صفات ستوده، برترين است و كسى جز مادرش بر او برترى ندارد؛ تا جايى كه اگر او را صدّيقه صغرى بخوانيم، حق گفته‏ايم. ^۳
4. ابوالفرج اصفهانى، صاحب مقاتل‏الطالبيّين، در مورد آن حضرت از ابن‏عبّاس اين گونه مى‏نويسد:
«حدّثنا عقيلتنا: عقيله ما برايمان روايت كرد.» (8: ص 91)
5. ابن‏اثير نام زينب(س) را در زمره اصحاب رسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله ذكر كرده و درباره او مى‏گويد: «كانَت زَينَبُ امرَأةٌ عاقِلَة لبيبة جَزلَة... و كلامها ليزيد... مشهور مذكور في التاريخ، و هو يدلّ على عقل و قوّة جنان: زينب زنى عاقل، خردمند و با منطق قوى بود... و سخن او با يزيد، مشهور و مذكور در تاريخ است و اين سخنان دليل بر عقل و قوّت قلب اوست. (5: ج 5، ص 300)
با استناد به احاديث نقل شده از عقيله بنى‏هاشم و سخن محدّثين و مورّخين بزرگ شيعه و سنّى در مقام روايى آن حضرت، مى‏توان گفت اين بانوى بزرگ ، جزء