محدّثات‏^۱ بى‏واسطه از بيت وحى بوده است.

زينب كبرى(س) و اخبار عاشورا

پس از حادثه عاشورا، امويان تلاشهاى فراوانى در بى‏اهمّيّت جلوه‏دادن، مخفى كردن و دفن اين واقعه كردند؛ امّا على رغم اين تلاشها، شرح اين واقعه از طريق افراد گوناگونى، سينه به سينه، نقل شد. افرادى مانند: عبداللَّه حرّ جعفى، دو تن از اصحاب سيدالشهداء عليه السلام كه تا ظهر عاشورا در معيّت آن حضرت بوده و ظهر روز دهم آن حضرت را ترك كردند، چند تن از ياران سيّدالشهداء كه بر اثر جراحات زياد بيهوش شده بودند و از گزند سپاه عمر سعد در امان ماندند، تعدادى از افراد سپاه عمر سعد و...
اينها كسانى بودند كه به ذكر وقايع عاشورا پرداختند وگفتار آنان از راه دست نوشته‏هايشان يا از سينه‏اى به سينه ديگر به ابى‏مخنف، سيّد ابن‏طاووس، محمّدبن جرير طبرى، شيخ مفيد، علّامه مجلسى و ديگران رسيد تا اوّلين مقاتل معتبر و مكتوب از اين طريق به ما برسد.
امام علىّ‏بن الحسين عليه السلام و يكايك بانوان حرم حسينى و اسراى باز مانده اين كاروان نيز نقش شگرفى در خنثى كردن تلاشهاى امويان و بازگو كردن وقايع عاشورا داشتند. اين بزرگواران از هر فرصتى براى شرح جزئيّات ما وقع اين قيام، از نامه‏نگاريها و دعوت كوفيان تا قتل سيدالشهداء عليه السلام و اصحابش و غارت اموال و صدمه خوردن كودكان و اهل حرم استفاده كردند به تبيين مبانى قيام سيدالشهداء عليه السلام پرداختند.
يكى از راويان اين واقعه - كه شاهد حوادث اسفناك كربلا بود - زينب كبرى (س) است. او خود عامل اصلى اقامه عزا در ميان زنان مدينه بود. امّا عمر كوتاه بانو و