مى‏آيد، ترجمه فارسى تعليقاتى است كه علّامه جعفرى بر ترجمه انگليسى اصول كافى نوشته است.
فصلنامه سفينه‏
* ص 274 - باب أنّ اللَّه عزّ و جلّ لم يعلِّم نبيَّه علماً إلّا امره...، ح 1، ذيل «أنت شريكي فيه»:
1. اين موضوع، ارجاعى سمبوليك دارد به اين حقيقت كه مرتبه پيامبرى منحصراً براى پيامبر است و مرتبه علم بين او و حضرت على مشترك است؛ نه اينكه پيامبرى و علم دو انار هستند. احاديث ذيل آن را بايد بر اين مبنا فهميد.
* ص 276 - باب جهات علوم الأئمّة عليهم السلام، ح 1، ذيل «نقر في الأسماع»:
1. براى توضيح مربوط به فهم اين حديث و احاديث بعدى، به ضميمه پايان اين باب و فصول 2 و 3 (دومين و سومين باب كتاب الحجّه) و نكته مندرج در جزوه يكم از ترجمه كتاب الحجّه رجوع كنيد.
* ص 276 - پايان همان حديث:
اين نكته براى روشن كردن اين مطلب است كه هيچ يك از علوم امامان، مستقيماً از جانب وحى پيامبرگونه (پيامبرانه) به دست نيامده و اين موضوع به صورت جزء به جزء، در نكته فصل 3 اين كتاب (سومين باب كتاب الحجّه) آمده است.^۱
* ص 282 - باب التفويض إلى رسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله و إلى الأئمة عليهم السلام في إمر الدين، ح 2:
1. در اينجا ذكر دو موضوع را ضرورى مى‏دانم: يكى كه مختص به اين حديث است و ديگرى كه در مورد تمام احاديث اين فصل، قابل استفاده است.
موردى كه به طور خاص به اين حديث مرتبط مى‏شود، به چند نكته قابل تقسيم است: