و به شياطين و عفريتهايش مىگويد:
اى گروه شياطين! به آن هدف كه از فرزندان آدم مىخواستيم، رسيديم. سرانجامى را كه از هلاكت و نابودى آنان در انتظارش بوديم، فرارسيد و آتش دوزخ را براى آنان به ارث نهاديم؛ مگر آنان كه به اين گروه [ حسين و يارانش] پناه ببرند. اينك تمامى تلاش و كوشش خويش را به كار گيريد تا مردم را در باره آنان به شكّ و دودلى دچار كنيد؛ آنان را به دشمنى با ايشان برانگيزيد و نسبت به دشمنى با آنان و اوليايشان، ترغيب و تحريضشان كنيد. اين دشمنى با حسين و خاندانش را آن چنان ادامه دهيد تا گمراهى و كفر مردم، استوار گردد و هيچ كس از آنان نجات نيابد.
پدرم على عليه السلام در پى اين هشدار درباره كوشش ابليس در جهت برانگيختن مردم به دشمنى با اهل بيت عليهم السلام و به ويژه حسين عليه السلام و يارانش، فرمود:
اينجاست كه ابليس، ظنّ و گمان گمراهى را درباره پيروانش راست مىيابد۱؛ در حالى كه ابليس بسيار دروغگوست. به راستى هيچ عمل صالحى، با دشمنى شما سود نمىبخشد و هيچ گناهى به جز گناهان كبيره، با دوستى و ولايت شما زيان نمىرساند.
پايان حديث
در اينجا حديث بسيار ارزشمندى كه راوى آن جناب زينب است، به بيان حضرت سجّاد عليه السلام به پايان رسيد و در پايان نقل اين حديث] امام سجّاد عليه السلام خطاب به زائده، [ آن زائر پاك باخته امام حسين عليه السلام]، چنين فرمود:
اى زائده! اين حديث شريف را برگير و بدان كه اگر يك سال در طلب آن، سفر سخت در پيش مىگرفتى، كم بود.
1.اشاره به آيه «و لقد صدّق عليهم إبليس ظنّه.» (سبأ (۳۴) / ۲۰)
