نقره ساخته شده باشد كه گذاشتن اين تابلوى به ظاهر زيبا روى قبر انسان بىدين، باعث جلب توجّه افراد ظاهربين مىشود؛ چرا كه لاشه درون قبر و گنديدن آن با زيبايى ظاهرى روى قبر منافات دارد. معناى دوم «فضّه»، آجر است؛ بنابراين با توجّه به اين معنا، يعنى قبرى كه با آجر و ساير سنگ قبرهاى باشكوه مزّين گردد؛ امّا درون آن لاشه گنديده باشد.
همچو گور كافران پر دود و ناروز برون بر بسته صد نقش و نگار
بايد خاطرنشان كرد كه عبارت « فضّة على ملحودة» مشبّهبه دوم اين استعاره تمثيليّه است و مشبّه، همان حالت به ظاهر زيبا و فريبكارانه مردم كوفه است كه به حالت سنگ قبر باشكوهى تشبيه شده كه در زير آن لاشهاى گنديده و متعفّن قرار دارد. آرى، بوى بد و متعفّن كوفيان، ناشى از قتل امام حسين عليه السلام و ياران باوفايش، در اندرون آنان غوغايى برپا كرده است. هر چند كه ظاهر آراستهاى داشته باشند و در نظر ديگران زيبا جلوه گرى نمايند.
ألا ساءَ ما قدَّمت لكم أنفسُكم أن سَخِط اللَّهُ عليكُم وَ في العذابِ أنتُم خالِدونَ.
آگاه باشيد كه توشه بدى براى خود فرستادهايد؛ توشهاى كه موجب خشم خدا و باعث جاودانگى در عذاب مىشود.
حضرت زينب (س) اين جمله را نيز از قرآن اقتباس مىكنند. ايشان براى دومينبار و به طورى زيبا، در اين خطبه، از استعاره تمثيليّه قرآنى براى اهدافى خاص استفاده مىكنند.
خداوند به مسلمانان در دوستى با كافران، به شدّت، هشدار مىدهد و بيان مىدارد كه دوستى با آنان خشم خدا و جاودانگى در عذاب را در پى خواهد داشت:
تَرَى كثيراً مِنهُم يَتولَّونَ الذين كفروا لَبئسَ ما قَدَّمَت لهم أنفُسُهم أن سَخِطَ