نرفته و به منظور تهديد و ارعاب آنان بيان شده است.
فَلَقَد ذهبتُم بِعارها و شَنارها و لن تَرحضوها بِغَسْل بعدَها أبدًا.
شما لكه ننگ اين جنايت و زشتى آن را بر دوش كشيديد و هرگز با هيچ غسلى نمىتوانيد آن را پاك گردانيد.
«شنار» به معنى زشتترين عيبهاست (21: مادّه شنر)؛ و كلمه «الرحض» در معناى شستن آمده است. جمله با قسم شروع مىشود و تأكيد مىكند كه آلودگى اين جنايت و ننگ و عيب آن بر دوش كوفيان است و آنان هرگز نمىتوانند اين ننگ را با هيچ غسلى پاك نمايند؛ چرا كه جرم آنان در زمره گناهان كبيرهاى است كه قابل بخشش نيست. زيرا آنان ولىّ خدا، امام و پيشواى مسلمانان را به قتل رساندند. و لكّه اين جنايت را تا ابد بر چهرههاى خود خواهند داشت.
و أنَّى تَرحَضُون قتلَ سليل خاتم النبوّة؟ و معدن الرسالة و سيّد شباب أهل الجنّة؟
با كشتن فرزند پيامبر صلى اللَّه عليه وآله چگونه مىتوانيد خود را پاك كنيد؛ همان فرزندى كه در نزد رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله پرورش يافت و سرور جوانان اهل بهشت است؟
«أنّى» ادات استفهامى است و استفهام از معناى اصلى خود خارج شده و در مقام انكار به كار رفته است. كوفيان چگونه مىتوانند جنايت كشتن فرزند پيامبر صلى اللَّه عليه وآله را از خود پاك كنند؟ حال آنكه حتّى اگر با آب زمزم هم غسل كنند، گناه آنان بخشيده نمىشود.
امامت امام حسين عليه السلام در امتداد رسالت نبوى است و خداوند او را براى هدايت مردم برگزيده است. البتّه بايد خاطرنشان كرد كه مردم كوفه به اين مقام واقف بودند واز علاقه پيامبر صلى اللَّه عليه وآله به اين امام معصوم اطلاع داشتند. همچنين در آيات قرآن نظير آيه تطهير (احزاب (33) / 33) به عصمت آن حضرت اشاره شده است و آيه مودّت (شورى (42) / 23) نيز در ارج نهادن به مقام اهل بيت عليهم السلام تأكيد كرده است در سوره «الدهر» يا «الانسان» نيز به ايثار آنان اشاره شده (دهر (76) / 8-9) و مورد ستايش و
