هميشگى، هولناك و به اندازه بزرگى زمين و حجم آسمان مرتكب شديد.
«صلعاء» به معنى مصيبت شديد و سخت است. (4: مادّه صلع). شايد منظور از اين كلمه، مصيبت بزرگى باشد كه به آسانى فراموش نمىگردد. «عنقاء» به معنى مصيبتى است كه شروع شود و شايد، منظور از اين لفظ، اين گونه تعبير گردد كه مصيبت كربلا و حوادث سخت آن به زودى خاتمه نمىيابد و غم آن ابدى است بلكه شروع يك سلسله از بحرانها و مصيبتهايى است كه شرّ آن دامنگير شما خواهد شد. از اينرو، بعد از اين واقعه، از امور خير زيادى محروم خواهيد شد. (23: ص 244)
«شوهاء» به معنى زشت و امور ناپسند است و لفظ «فقماء» به معنى امر بزرگ و سخت (4: مادّه فقم) و «خرقاء» باد تندى است كه به يك جهت مداومت نكند و در جهات مختلف بوزد. (20: مادّه خرق) شايد منظور از اين كلمه اين باشد كه آثار شوم اين مصيبت از جهتهاى مختلفى شما را در بر مىگيرد. از اين رو، نبايد از پيروزى ظاهرى خود سرمست و مغرور شويد.
لفظ «طلاع الأرض» يعنى به اندازه حجم زمين و «مَلء السماء» نيز به معناى حجم آسمان مىباشد. (4: مادّه طلع) منظور از اين دو كلمه، اين است كه اين جنايت، بسيار بزرگ و هولناك مىباشد و بزرگى آن از عظمت آسمان و زمين نيز بيشتر و هولناكى آن از تصوّر بشرى خارج است.
أفعجبتم أن مطرت السماء دماً؟ و لعذاب الآخرة أخزى و أنتم لا تنصرون.
آيا شگفتزده شديد از اينكه آسمان خون باريد. در حالى كه عذاب آخرت، خواركنندهتر است و شما در آنجا يارى نخواهيد شد.
منابع و كتابهاى تاريخى كه به داستان خونآلود شدن باران بعد از كشتهشدن امام حسين عليه السلام اشاره دارد، بسيار است. دقّت مورّخين طورى بوده كه حتّى به رنگ و غلظت آن توجّه كردهاند و از اينرو، در كتابهاى خود به آن اشاره كردند. (26: ج 45، ص 215-220؛ 3: ص 54؛ 13: ص 230؛ 9: ص 257؛ 6: ص 444؛ 2: ص 45؛ 28: ص 124)