نمىماند و به زودى حضرت قائم (عج) در همين دنيا انتقام مظلومان را خواهند گرفت و در عقبى هم، خداوند در كمين ستمگران است و انتقام او بسى سختتر مىباشد.
ايشان با اقتباس از قرآن، يادآور مىشوند كه خداوند تجاوزگران و قاتلان شهداى كربلا را رها نمىكند و در كمين آنهاست (فجر (89) / 14) و اگر موقّتاً فرصتى به آنان داده شده، بىحكمت نيست و اين فرصت براى آن قاتلان، خوشايند و مبارك نيست؛ چراكه عذابى خواركننده در انتظار آنان مىباشد؛ همانطور كه خدا وعيد داده است: «لا يَحسَبنَّ الَّذينَ كفروا أنَّما نملي لهم خيرٌ لِأنفُسِهم إنَّما نُملي لهم ليزدادوا إثماً و لهم عذابٌ مهين»(آل عمران (۳) / ۱۷۸).۱
نتيجه گيرى:
خطبههاى حضرت زينب (س) در حضور مردم كوفه، سليس، شيوا و در اوج فصاحت و بلاغت ايراد شده و بيانگر كمال سخنورى ايشان است. از ويژگيهاى بارز اين خطبه، اقتباسات زيبا و فراوان آن از آيات، ضربالمثلها و تمثيلات قرآنى است كه زيبايى و تأثير آن را در اذهان مخاطبان و شنوندگان، دوچندان كرده است. به باور ما ايراد اين خطبه، نتايج حكمتآميز ذيل را نيز به همراه دارد:
1. سكوت بعضى از مردم كوفه از يك سو و همدستگى بعضى ديگر با اين جنايت از سوى ديگر، محكوم گرديده و تأكيد شده است كه كوفيان با سكوت در برابر ظلم، عذاب جاودانه را براى خود خريدند.
2. كوفيان با ترك مسير حق و گزينش دولت باطل، خوارى و بيچارگى رابراى
1.آنهايى كه كفران ورزيدند، گمان نكنند كه اگر ما به ايشان مهلت مىدهيم، اين فرصت براى آنها خوب است؛ ما به ايشان مهلت مىدهيم تا گناهانشان افزوده گردد و در پى آن، برايشان، عذابى خواركننده است.
