تحليل گفتمان ادبى خطبه هاى حضرت زينب(س)
سال
1388 / شماره پیاپی
22 /
صفحه
چکیده :
گفتمان پديدهاى زبانى است كه در اثر ارتباط توليد مىشود و نوع آن متأثّر از موقعيّت آن است. تحليل گفتمان يك گرايش مطالعاتى بين رشتهاى است كه به نقد وتحليل متون مىپردازد. در گفتمان دو عنصر مهم بررسى مىشود: يكى بافت متن و ديگرى بافت موقعيّت. گفتمان داراى شاخه هاى مختلفى است. خطبه هاى حضرت زينب(س)، داراى دو بافت زبانى و موقعيّتى است. از منظر تحليل گفتمان، خطبه ايشان در ميان مردم كوفه، متناسب با بافت موقعيّتى آن داراى برجستگيهاى عاطفى بيشتر و گفتمان آن حضرت در مجلس ابن زياد و يزيد، متناسب با موقعيّت آن، داراى برجستگي هاى برهانى و استدلالى بيشتر است. در بافت متنى گفتمان ايشان، از يك طرف بافت بنايى يا كلّى آن و از طرف ديگر، بافت ساختارى - كه شامل كلّيّه نكات زبانى و بلاغى است - مورد توجّه قرار مى گيرد.
کلیدواژههای مقاله :
