* ص 186 - باب ما عند الأئمّة من سلاح رسول‏اللَّه، ح 1، ذيل «عند عبداللَّه‏بن الحسن»:
اين فرد «عبداللَّه بن الحسن‏بن الحسن‏بن على‏بن ابى‏طالب (690/70-762/145) است كه تلاش كرد تا پسرش محمّدبن عبداللَّه - كه المهدى و ذوالنفس الزكيّه ناميده مى‏شود - به خلافت برگزيده شود. در نتيجه، محمّد در عصر عبّاسيان، شورش كرد و كشته شد. جزئيّات تمام حوادث اين ماجرا در پاورقى حديث شماره 935 خواهد آمد.
* ص 187 - همان حديث، ذيل «كمثل التابوت في بني‏اسرائيل»:
«و پيامبرشان به آنها گفت: «نشانه فرمانروايى او اين است كه تابوت )Tabut( به سوى شما خواهد آمد كه در آن سكينه‏اى است از جانب خداوندتان و باقى‏مانده‏اى (يادگارى) از آنچه از آل موسى و هارون به جا مانده است؛ و تابوت را فرشتگان حمل مى‏كنند. مطمئنّاً در آن نشانه‏اى است براى شما، اگر شما از ايمان‏آورندگان باشيد.» ^۱ اين حديث اشاره دارد به اهمّيّت همسانِ زره پيامبر در ميان امامان با تابوتى كه به وسيله فرشتگان در ميان قوم بنى‏اسرائيل آورده شد.
* ص 188 - همان باب، ح 2، ذيل «ما هذا الذي كان»:
در زمان ظهور حضرت مهدى - كه خدا در ظهورشان تعجيل بفرمايد - مردم شگفت‏زده خواهند شد؛ زيرا آنها تصوّر نمى‏كردند كه شرايط، شرايط ظهور باشد و او بيايد. امّا همان‏طور كه حديث 21 توضيح مى‏دهد، خداوند آگاهى و هوشيارى آنها را تا آنجا افزايش مى‏دهد كه آنها به درجه‏اى برسند كه آنچه را در حال اتّفاق افتادن است، درك كنند.
* ص 195 - همان باب، ح 10، ذيل «جعلني ذلك الحمار»:
اين حديث توسّط برادران سنّى‏مان در شكل‏هاى متفاوت، گاهى كوتاه‏تر و گاهى