درگذشته است. بنابراين، نهايتاً، ابن‏عباس، امام باقر عليه السلام را در سالهاى آخر زندگى‏اش، آن‏گاه كه امام بيش از 11 نداشته، ملاقات كرده است. بعد از واقعه كربلا (680/61)، وقتى امام سجاد و امام باقر عليهما السلام به مدينه برگشته بودند، ابن‏عباس به مكه رفت (682/63)، و عضو حركات مقاومت (جنبش مقاومت) عليه يزيد بود. از آنجا در سال (685-684/66-65) او بعد از قيام عبداللَّه‏بن زبير (692/73-622/1) به طائف رفت و در آنجا فوت كرد. بنابراين، بسيار غيرمحتمل است كه در مباحثه‏اى با امام باقر عليه السلام شركت داشته، بويژه با در نظر گرفتن اين حقيقت كه امامت امام باقر عليه السلام چندين سال بعد از فوت ابن‏عباس آغاز شد.

* ص 250 - باب نادر فيه ذكر الغيب، ذيل عنوان باب:
براى اطلاعات بيشتر در مورد بداء، به فصلى در «كتاب التوحيد» (توحيد الاهى) ومقدمه آن كتاب رجوع كنيد.
* ص 254 - همان باب، ح 2، ذيل «فقال: يا سدير! ما اكثر هذا»:
در بصائر الدراجات اين جمله چنين آمده است: «چه اندازه است، اگر با علمى كه بايد درباره آن به شما آگاهى بدهم مقايسه نشود.»
* ص 255، همان باب:
نكته: توضيح چند مطلب در مورد اين فصل و فصول بعدى ضرورى به نظر مى‏آيد:
1. علم الغيب يا العلم بالغيب:
الف) معناى اصلى غيب در عربى اين است: «آنچه كه پنهان شده باشد» و به اين معنا نيز در قرآن ذكر شده است. ^۱ معناى آن متضاد معناى حاضر (به معناى حاضر براى حس‏ها) مى‏باشد. بنابراين به رابطه‏اى كه با اشياء در جهان خارج دارد، اشاره مى‏كند. (مثال، معلومات، يعنى آنچه كه شناخته شده). اين تضاد «غيب» با «حاضر» را بايد با تضادّ علم و جهل مقايسه كرد كه در آن،