شدند از مفوضَّه (كه معتقدند كه همه قدرت كه گفتيم جهت خلق، مستقيم به پيامبر و امامان واگذار شد) و به استثناى آنان كه مدّعى رابطه با آنان هستند، يعنى غلات». ^۱
2. علمى كه امامان صاحب آنند:
الف) منابع علم امامان را در موارد زير مى‏توان خلاصه كرد:
1. كتب و... كه در فصول قبلى به آن اشاره شد، مثلاً جامعه، مصحف فاطمه عليها السلام‏
2. آنچه كه از پيامبر به امامان و آن‏گاه، از امامى به امامى ديگر بطور دهان به دهان منتقل شده است.
3. آنچه كه آنها در ظرفيشان به عنوان «محدَّثون» دريافت كرده‏اند.
4. آنچه كه در شب قدر بر آنان نازل شده است.
5. علم‏شان كه در شب و روز اتفاق افتاده است. (حديث 635)
6. آنچه كه خداوند به هنگام ضرورت، آنها را از آن مطلوب ساخته است.
چنانچه مايل به داشتن مثالى براى هريك از اين شش مورد باشيد، مى‏توانيم آنها را با پول مقايسه كنيم و بگوييم: مورد اول مانند پولى است كه به صورت chestواگذار شده است.
مورد دوم مانند آن است كه پولى كه بصورت ارث از پدر به پسر منتقل مى‏شود.
مورد سوم مانند پولى است كه به يك شخص خاص داده مى‏شود.
مورد چهارم مانند آن است كه پولى در يك مناسبت خاصّ داده شود.
مورد پنجم مانند پولى است كه دائماً در طول يك دوره زمانى داده مى‏شود.
و مورد آخر مانند پولى است كه براى نياز خاصى داده مى‏شود.
بايد بخاطر داشت كه آنچه گفتيم، تنها يك تمثيل است (براى تفهيم مطلب) و ما به هيچ وجه، نمى‏خواهيم جايگاه و اهميت خاص علم امامان را - با تشبيه آن به