وجيه. ^۱
آيت‏اللَّه خوئى نيز مى‏نويسد: برخى گفته‏اند كه ابوبصير بين ثقه و غيرثقه مشترك است؛ به همين خاطر، اين دسته از روايات از حجّيّت ساقطاند؛ ولى ما در شرح حال يحيى‏بن قاسم ذكر كرديم كه ابوبصير هنگامى كه به صورت مطلق به كار مى‏رود، منظور يحيى‏بن قاسم است و بر فرض پنهان بودن، امر متردّد بين او و ليث‏بن بخترىِ مرادىِ ثقه است. پس تردّد، تأثيرى ندارد، و غير اين دو نفر هم به اين كنيه معروف نيستند. بلكه هيچ موردى ابوبصير به طور مطلق، يافت نمى‏شود كه غير از اين دو نفر باشد.^۲

3- 4- 8) نتيجه‏

علّامه مجلسى اين حديث را صحيح شمرده است. ^۳ امّا اين حديث نيز به خاطر احمدبن محمد اشعرى، موثّق است. اين حديث نازل‏السند^۴ است.

3- 5) حديث 5:

3- 5- 1) سند حديث‏

أحمدُبن محمّدٍ، عن الحسين‏بن سعيدٍ، عن حمّادٍ، عن ربعيٍّ، عن فضيل، عن أبي‏عبداللَّه عليه السلام: - الحديث ^۵

بررسى سند

3- 5- 1) احمدبن محمّد ^۶

3- 5- 2) حسين‏بن سعيد ^۷

3- 5- 3) حمّاد

براى اين اسم به طور مستقل، در كتب رجال ذكرى نيافتم؛ جز اينكه آيت‏اللَّه