متعال از آنها بر اين امر پيمان گرفته است.
بايد توجّه داشت كه اين امر نظير تعيين ايمان مؤمنان و كفر كافران در آنجاست؛ يعنى منظور از اين گونه روايات آن است كه پيروان آن حضرت در آنجا مشخّص شدهاند و با ايشان بر اين كار بيعت كردهاند. در اين دنيا نيز همان افراد به طور معمول، با امام عصر عليه السلام همراهى مىكنند و بر عهد و پيمان خود باقى و استوار مىمانند.اين روايت مانند رواياتى است كه مىگويند مؤمنين در عالم ذرّ در اين دنيا هم مؤمن هستند و كفّار آنجا در اين دنيا نيز كافر خواهند بود.
پيشتر ذكر كرديم كه اين مطلب در حقيقت، اخبار از امرى است كه واقع خواهد شد و هرگز به معناى علّيّت و سببيّت ايمان و كفر سابق بر ايمان و كفر لاحق نيست؛ يعنى آنان كه در عالم ذرّ با مهدى عليه السلام پيمان بستند در اينجا نيز به عهدو پيمانشان وفادار مىمانند و در شكلگيرى دولت حق الاهى با ايشان همراهى و همكارى مىكنند و آنان كه در عالم ذرّ عهد و پيمانى در اين خصوص نبستهاند، در اين دنيا نيز به اراده و اختيار خود از همراهى با آن حضرت شانه خالى مىكنند. روشن است كه اين سخن به معناى نفى اختيار در دنيا نمىباشد و صحيح نيست كه گفته شود: هر چه قرار بود اختيار شود، در آنجا اختيار شده است.
1-8) سبقت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در گفتن «بلى»
امام صادق عليه السلام مىفرمايد:
أَنَّ بَعْضَ قُرَيْشٍ قَالَ لِرَسُولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله: بِأَيِّ شَيْءٍ سَبَقْتَ الْأَنْبِيَاءَ وَ أَنْتَ بُعِثْتَ آخِرَهُمْ وَ خَاتَمَهُمْ.
قَالَ: إِنِّي كُنْتُ أَوَّلَ مَنْ آمَنَ بِرَبِّي وَ أَوَّلَ مَنْ أَجَابَ حِينَ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ (أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَى) فَكُنْتُ أَنَا أَوَّلَ نَبِيٍّ قَالَ: بَلَى. فَسَبَقْتُهُمْ بِالْإِقْرَارِ بِاللَّهِ. 1
1.۱۲: ج ۱، ص ۴۴۱، ج ۲، ص ۱۰
