توسّط حجّت الاسلام محمّدهادى مروى، در سال 1342 هجرى شمسى، نوشته شده است. خوانندگان گرامى را براى تفصيل بيشتر، به آن منبع ارجاع مىدهيم. در اين گفتار، شش نكته ديگر درباره قرآن بررسى مىشود.
1. اِخبار از غيب در قرآن
خبرهاى غيبى قرآن، نشان مىدهد كه اين كتاب، كلام اللَّه است. خداوند متعال خطاب به پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله مىفرمايد:
ذلك من أنباء الغيب نوحيه إليك. (يوسف (۱۲) / ۲۰۲)تلك من أنباء الغيب نوحيها إليك. (هود (۱۱) / ۴۹)
چند نوع خبر غيبى در قرآن آمده است؛ از جمله:
يكم: خبرهاى علمى
در نخستين آيات نازله بر پيامبر، مىخوانيم:
خلق الإنسان من علق. (علق (۹۶) / ۲)
علق، در لغت عربى، معانىاى دارد؛ از جمله: زالو. مردم آن روز، اساساً عقل و علمشان به اين درجه نمىرسيد كه بفهمند جمله «خداوند انسان را از زالو آفريد» يعنى چه؟! قرنها گذشت تا علم بشر به كمك ابزارهايى مانند ميكروسكوپ، بعضى از اطوار خلقت بشر را - كه به شكل زالو است - كشف كرد.
همچنين خداوند متعال، نظام زوجيّت را در همه چيز، سارى مىداند:
و من كلّ شيء خلقنا زوجين لعلّكم تذكّرون. (ذاريات (۵۱) / ۴۹)
تمام موجودات - حتّى جمادات و نباتات - بر اساس زوجيّت، تداوم نسل مىيابند. اين نكته را - كه مخالف حكمت يونانى بود - قرآن در حدود چهارده قرن پيش، بيان كرده است.
