دوم: خبرهاى آينده
در بخش قبلى، علم غيب علمى را ديديم؛ امّا خبرهاى آينده، علم غيب عاميانه است كه همه مردم مىفهمند. به چند نمونه اشاره مىشود:
در قرآن مىفرمايد: للَّه الأمر من قبل و من بعد، و يومئذ يفرح المؤمنون بنصر اللَّه (روم (۳۰) / ۱ - ۴)
پادشاهان ساسانى بر روميها - كه از اهل كتاب بودند - غلبه كردند. مشركان قريش - كه به گمان خود، ايرانيها را خارج از دين و كتاب مىدانستند - از غلبه ايرانيها خوشحال بودند. امّا مسلمانها دوست داشتند كه روم غلبه كند؛ چون دست كم، آنان را از اهل كتاب مىدانستند. طلاهاى كليساهاى روم را در اختيار قشون گذاشتند. لذا - با وجود سپاه مجهّز خسرو پرويز - بعد از حدود هفت سال، روميها بر ايرانيها غلبه كردند. زمان نزول آيه ياد شده، پيامبر در مكّه بود و هيچ كس چنان غلبهاى را تصوّر نمىكرد. قرآن حتّى زمان اين غلبه را معين كرد: «في بضع سنين»، كه بين سه تا ده سال است.
نمونه ديگر، جنگ بدر است كه در آيات زير اشاره شده است:
وإذ يعدكم اللَّه إحدى الطائفتين أنّها لكم... (انفال (۸) / ۷)
ابوجهل شخصى نزد پيامبر فرستاد. به او گفت: برو و در حضور جمع به محمّد صلّى اللَّه عليه و آله بگو كه تمام قريش براى كشتن تو، پشت در پشت هم، آمادهاند. به علاوه، با هجوم اهل مكّه به مسلمانان، يهوديهاى مدينه نيز پاىمال و آواره مىشوند. نظر او اين بود كه علاوه بر ارعاب پيامبر و مسلمانان، يهوديها را نيز بر حضرتش چيره كند. او نيز در جمع عمومى، با پيامبر چنان گفت. حضرتش در جواب، روز و ساعت كشته شدنِ وليد و عتبه و شيبه - سران مشركان مكّه - را به او فرمود. بعد از آن، محلّ كشته شدن آنها را به خواصّ اصحاب خود نشان داد كه چاه بدر بود. مدّت كوتاهى پس از آن، جنگ بدر روى داد و تمام آن اخبار، عملى شد.
