متعال، صدها سال پيش از ولادت امام حسين عليه السلام قضاياى شهادت حضرتش را در كربلا به حضرت زكريّاى نبى عليه السلام خبر داده بود.
سوم: خبرهاى پوشيده كنونى
قرآن گاهى كارهاى پوشيده و پنهان افرادِ معاصر با زمان نزول را خبر داد؛ به گونهاى كه روشن مىشد پيامبر، نه ساحر است و نه كاهن و نه با شياطين يا جنها ارتباط دارد. آنچه از او مىشناختند، جوانى ساده و امين بود و اين، خود دليلى شد بر اين حقيقت كه او خبرها را از ناحيه خداوند مىآورد.
به عنوان نمونه، در اوائل تشريع حكم روزه، مباشرت مردان با همسران در شبهاى ماه رمضان، جايز نبود؛ ولى عدّهاى اين كار را انجام مىدادند. پيامبر ضمن اينكه در كمال حيا و ادب، از كار پنهانى آنها خبر داد، نسخ اين حكم را نيز اعلام داشت و بيان كرد كه به امر الاهى، پس از نزول اين آيه، مباشرت با همسران در شبهاى ماه رمضان، مجاز است:
علم اللَّه أنّكم كنتم تختاتون أنفسكم فتاب عليكم و عفا عنكم فالآن باشروهنّ و ابتغوا ما كتب اللَّه لكم. (بقره (۲) / ۱۸۷)
نمونه ديگر، سخنان پشت پرده منافقان است. بسيارى از سخنانى را كه منافقان، در جلسات شبانه و پنهانىِ خود مىگفتند، خداوند متعال روز بعد، در آيات قرآن، گزارش مىكرد. مثلاً عبداللَّهبن اُبَىّ با سران منافقان، در صف جماعت حاضر مىشدند و در ميان خود مىگفتند كه ما مسلمانان را فريب مىدهيم، ولى ايمان نمىآوريم. آيه نازل شد:
و من الناس من يقول آمنا باللَّه و باليوم الآخر و ما هم بمؤمنين. (بقره (۲) / ۸)
نمونه ديگر، سخنِ يازده فرد يهودى است كه مخفيانه، با هم قرار گذاشتند كه ادّعاى ايمان كنند، ولى بعد از چند روز، بگويند كه از اسلام برگشتيم تا مسلمانان را از دين خود برگردانند. بلافاصله آيه آمد:
