صاع - حدود شش كيلو - دانه جو دريافت كرد. آنها را به خانه آورد. حضرت صدّيقه ثلث پشمها را رشته ساخت و آن‏گاه، يك صاع از جوها را آرد كرده، نان پخت و همراه آب و نمك بر سر سفره افطار نهاد كه ناگاه مسكينى گرسنه، به در خانه آمد و غذا خواست. اهل خانه، همگى، نان خويش به مسكين بخشيدند و با آب و نمك، افطار كردند. فرداى آن شب نيز يتيمى دلشكسته، بر در آن خانه اميد كوبيد و سرانجام، در سومين شب، اسيرى بال‏وپربسته، بدان درگاه، پناه آورد و اين دو شب نيز همان شد كه در نخستين شب شده‏بود.
بامدادان، اين آيات فرود آمد و مسلمانان را از اين ايثار نهانى و بخشش پنهانى، آگاه ساخت و درس زندگى انسانى آموخت:
(إنّ الأبرار يشربون من كأسٍ‏كان مزاجها كافوراً * ... * يوفون بالنذر و يخافون يوماً كان شرّه مستطيراً * و يطعمون الطعام على حبّه مسكيناً و يتيماً و أسيراً * إنّما نطعمكم لوجه اللَّه لانريد منكم جزاءً و لاشكوراً * ... * و جزاهم بما صبروا جنّةً و حريراً * ... * إنّ هذا كان لكم جزاءً و كان سعيكم مشكوراً.) (انسان (۷۶) / ۵ تا ۲۲)
علاوه بر تمامى متون حديثى و تفسيرى شيعه اماميّه، علّامه امينى در كتاب گرانقدر الغدير (6: ج 3، ص 106 - 111) بيش از سى تن از مفسّران و محدّثان اهل سنّت را نام مى‏برد كه در آثار خويش به نزول اين آيات، به مناسبت فوق، شهادت داده‏اند. در اينجا به چهار مورد اشاره مى‏كنيم:
حافظ عبيداللَّه بن‏عبداللَّه الحاكم الحسكانيّ (12: ج 2، ص 393 - 415)
حافظ أحمدبن حجر العسقلانيّ (34: ج 4، ص 376)
حافظ جلال‏الدين عبدالرحمن السيوطيّ (25: ج 8، ص 371)
شيخ محمّدبن عليّ الشوكانيّ (28: ج 5، ص 349)
7- 1- 2) مسائل و مشكلات: دسته دوم سببهاى نزول، پرسشهاى علمى، حقوقى و عقيدتى است كه از سوى مسلمانان، منافقان، اهل كتاب يا مشركان مطرح