از آن را در برمى‏گيرد و به آيه يا آيات خاصّى ارتباط ندارد، از ديد اين دانشمندان، «سبب عامّ» شناخته مى‏شود. اينك چند نمونه از آنها را با استناد به آيات قرآن مى‏آوريم:
يك) روشنگرى نسبت به همه چيز، هدايت، رحمت، بشارت:
... و نزّلنا عليك الكتاب تبياناً لكلّ شي و هدًى و رحمةً و بشرى للمسلمين. (نحل (۱۶) / ۸۹)
دو) اندرزگويى، شفابخشى، رهنمايى، مهرورزى:
يا أيّها الناس قد جاءتكم موعظة من ربّكم و شفاء لما في الصدور... (يونس (۱۰) / ۵۷)
سه) هدايت به راه سلامت واستقامت، نجات از ظلمت و ورود در نور:
... قد جاءكم من اللَّه نور و كتاب مبين * يهدي به اللَّه من اتّبع رضوانه سبل السلام و يخرجهم من الظلمات إلى النور بإذنه و يهديهم إلى صراط مستقيم. (مائده (۵)/ ۱۵ - ۱۶)
چهار) حلّ اختلاف و رفع كشمكش:
و ما أنزلنا عليك الكتاب إلّا لتبيّن لهم الذي اختلفوا فيه... (نحل (۱۶) / ۶۴)
پنج) ثبات دل و جان، بيان حقايق، پند و اندرز، هشداردهى و يادآورى:
و كلّاً نقصُّ عليك من أنباء الرسل ما نثبِّت به فؤادك و جاءك في هذه الحقُّ و موعظة و ذكرى للمؤمنين. (هود (۱۱) / ۱۲۰)

6. منابع و كتب درباره اسباب نزول خاصّ

6- 1) گذشته از تفاسير - كه ضمن گفتگو از آيات، از اسباب نزول وارده، سخن به ميان مى‏آورند - كتابهاى علوم قرآنى نيز اغلب، فصلى را به موضوع اسباب نزول اختصاص مى‏دهند. نمونه‏هاى زير مى‏تواند براى مراجعه پژوهشگران مفيد باشد:
البرهان في علوم القرآن از: بدرالدين محمّد الزركشيّ (21: ج 1، ص 45)
الإتقان في علوم القرآن از: جلال‏الدين عبدالرحمن السيوطيّ (24: ج 1، ص 92)