مؤلّف از آنها نقل كرده، كاملاً مشخّص و تصحيفات و دگرگونيها و افتادگيها را تصحيح و موارد ناخوانا در نسخه را با «...» معلوم كرده و عباراتى كه افزودن آنها را لازم ديدهايم، ميان دو قلّاب آوردهايم. (همان: 27 - 28)
تصحيح و تحقيق اين اثر در محرّم الحرام 1425 ق به پايان رسيده است. (همان: 28)
3. شرح حال مؤلّف
مرحوم جزايرى خود در پايان كتاب الأنوار النعمانيّة بخشهايى از زندگىنامهاش را آوردهاست. وى اين شرح حال را در زمان به انتها رسيدن نگارش كتاب ياد شده، يعنى 39 سالگى، نگاشتهاست.
بنابر مندرجات اين زندگىنامه خود نوشت، سيّد نعمتاللَّهبن عبداللَّه حسينى جزايرى در سال 1050 هجرى، در قريه صبّاغيّه از سرزمين جزائر در نزديكى بصره، زاده شده است. وى در 5 سالگى روانه مكتب مىشود و در مدّت شش ماه، خواندن و نوشتن را فرا مىگيرد و قرآن كريم را از آغاز تا انجام، قرائت مىكند و اشعار و قصايد بسيارى را مىخواند و مىآموزد. او سپس به يادگيرى علوم ادبى، مىپردازد و كتابهايى مانند الأمثلة، التصريف، الشافية، الكافية، الفيّه ابنمالك و شرح جامى را نزد استادان، درس مىگيرد. نعمتاللَّه براى طلب علم و بهرهگيرى از استادان، از روستاى محلّ زندگىاش به شهرهايى همچون هويزه و شيراز، سفر مىكند و بيشتر عمر دانشآموزىاش را در مدرسه منصوريّه شهر شيراز مىگذراند. وى درباره استادان و دروسى كه در اين مدرسه فرا گرفتهاست، مىنويسد:
فقرأت علوم العربيّة عند رجل فاضل من أهل البغداد، و الأصول عند رجل محقّق من أهل الأحساء، و المنطق و الحكمة عند المحقّقين المدقّقين شاه أبيالوليّ و ميرزا إ براهيم، و علم القراءة عند رجل فاضل من أهل البحرين. و كنّا جماعة نقرأ عند الشيخ الجليل الشيخ جعفر البحرانيّ. و كنت أنا أسمع ذلك الدرس بقراءة غيري. فإذا أتينا إلى ذلك الشيخ، فكلّ
