مستشرقان يهودى و تفاسير اوّليّه اماميّه
دكتر منصور پهلوان۱
حامد شريعتى نياسر۲
چكيده: اين مقاله به نقد و بررسى اشكالات يك نويسنده يهودى بر باورهاى شيعه اماميّه درخصوص عصمت پيامبر و عدد ائمّه عليهم السلام اختصاص دارد. به گمان وى، متون اوّليّه شيعه اماميّه در گذر زمان مورد پالايش قرار گرفته و امروزه در معتقدات شيعه اماميّه، اثرى از آن مشاهده نمىشود. او در كتابى كه درباره تفاسير اوّليّه اماميّه نوشته، با استناد به دو روايتِ برگرفته از تفاسير قمى و عياشى - كه به ترتيب در مورد معراج پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و معناى تأويلى «سبع سنابل» سخن گفتهاند و او آنها را دو روايت غيرعادى مىنامد - نسبت به عصمت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و نيز عدد ائمّه عليهم السلام شبهه كرده است. در روايت اوّل ذيل آيه 94 سوره يونس، از وحى الاهى به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در شب معراج در مورد مقامات اميرالمؤمنين عليه السلام و خطور عظمت آن مقام در نفس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله سخن به
1.استاد دانشگاه تهران.
2.دانشجوى دكترى دانشگاه تهران.
