تنقبض؛ فالشكّ يقبض الصدر و يضمه حتّى يضيق.» ^۱
و گفته شده شكّ عبارت است از تنگ شدن سينه؛ يعنى: اگر از كفر اين گروه سينه‏ات به تنگ آمده است، صبر كن. و از كسانى سؤال كن كه قبل از تو كتابهاى آسمانى داشتند تا تو را به صبر انبياء خود بر آزار قومشان و چگونگى عاقبت كار آنها خبر دهند. گفته شده: «شك الثوب» يعنى بخشى از آن را با سوزن به بخش ديگر منضم كرد تا مانند ظرفى شد. همچنين است سفره‏اى كه گره‏هاى آن را محكم بكشند تا تنگ شود. و شكّ نيز اين‏گونه است كه گويا اطراف سينه را جمع و آن را تنگ مى‏كند.

نظر علّامه طباطبايى‏

صاحب الميزان نيز در توضيح وجه خطاب آيه و شكّ نكردن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در وحى الاهى چنين آورده كه:
اين قبيل مخاطبات، يك روش شايع و عرفى است و از باب كنايه و تأكيد نسبت به دلايل فراوان امرى، به كسى كه نسبت به آن يقين دارد گفته مى‏شود اگر هنوز شكّ دارى، دليل ديگرى نيز براى اين مطلب وجود دارد، تا كثرت دلايل را برساند. لذا در آيه شريفه نيز مقصود آن است كه علاوه بر دلايل فراوان عقلى نسبت به حقانيت وحى الاهى و معارف بيان شده در اين سوره ^۲ دليل ديگر اهل كتاب هستند كه در كتب آسمانى آنها نيز همين معارف از توحيد و نبوت و معاد و ارسال رسولان وجود داشته است. و اين چيزى نيست كه اهل كتاب آن را انكار كنند، گرچه نشانه‏هاى نبوّت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در كتب خود را منكر مى‏شدند.» ^۳

ديگر اقوال‏

در «التيسير فى احاديث التفسير» در اين‏باره چنين آمده است:
الخطاب في هذه الاية ليس موجهاً إلى الرسول الاعظم صلى اللَّه عليه و آله، ولو على وجه