لزوم توجّه به ديگر احاديث و سيره پيامبر صلى اللَّه عليه و آله‏

همچنين بايد گفت اساساً وجهى براى حسادت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نسبت به امام على عليه السلام وجود ندارد؛ زيرا از ابتداى بعثت و آغاز دعوت علنى پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله همواره و در مواضع مختلف، جانشينى امام على عليه السلام و فضيلت ايشان را به مردم گوشزد مى‏نمود و هيچگاه سخنى از برترى امام على عليه السلام بر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نبوده است. از جمله حديث يوم الدار و نيز حديث منزلت و يا حديث «أنا و على أبوا هذه الأمة» و موارد متعدّد ديگر، همه گواهى بر فضل امام على عليه السلام نسبت به ساير مردم و جانشينى ايشان بعد از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله است، ضمن آنكه مقام امامت، ادامه مقام رسالت و تداوم‏بخش آن است. به عنوان نمونه به حديثى اشاره مى‏شود كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در فضيلت امام على عليه السلام بيان فرموده‏اند و در يكى از متون اوليه شيعه يعنى كتاب معانى الأخبار شيخ صدوق است:
عن سعيدبن جبير عن عائشه قالت: قال رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله على سيد العرب فقلت: يا رسول اللَّه! ألست سيد العرب؟ قال صلى اللَّه عليه و آله: أنا سيد ولد آدم و على سيد العرب. قلت: و ما السيد؟ قال صلى اللَّه عليه و آله: من افترضت طاعته كما افترضت طاعتى. ^۱
از عايشه نقل شده است كه گفت: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمودند: على عليه السلام سيد العرب است. گفتم: مگر شما سيد العرب نيستيد؟ فرمود: من سيد فرزندان آدم هستم و على سيد العرب است. گفتم: منظور از سيد چيست؟ فرمود: كسى كه اطاعت او همچون اطاعت من واجب شده است.

عرضه حديث به قرآن‏

پاسخ ديگر به اين شبهه مخالفت صريح آن با آيات قرآن است كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را داراى «خلق عظيم» توصيف نموده و مى‏فرمايد: (وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ)^۲ چگونه ممكن است وصف حسادت را به پيامبرى نسبت دهيم كه از شخصيّتى