نقد و بررسى‏

1-1- به تمام مطالب كتاب نوادر (كه حديث از آن نقل شده است) نمى‏توان اعتمادكرد. آيت‏اللَّه‏خوئى سخن محدّث نورى رادر فضيلت راوندى مؤلف نظر در نقل كرده و مى‏افزايد: «بدون هيچ شكّ و شبهه‏اى راوندى شأن والا، منزلت رفيع، جايگاه علمى و وثاقت مسلّم دارد. اين كلام را چند تن از تراجم‏نگاران تصريح كرده‏اند. امّا اعتبار اين كتاب براى ما آشكار نشده است، زيرا در اسناد آن كسانى هستند كه وثاقت آنها اثبات نشده است، مثل عبدالواحدبن اسماعيل، يا فردى مجهول الحال همچون محمّدبن حسن تميمى بكرى» ^۱
1-2- اين كتاب، همان كتاب جعفريّات و اشعثيات است، چنان كه شيخ آقابزرگ تهرانى زير عنوان كتاب «رواية الانباء عن الآباء» گويد: «به هرحال، «الاشعثيات»، «الجعفريات»، «كتاب نوادر» و «رواية الآبناء عن الآباء»، همه يك كتاب هستند. چون نويسنده كتابش را به اسم خاصّى نناميده، از آن با اين عناوين ياد مى‏شود.» ^۲
تمام مطالب كتاب جعفريّات نزد اصحاب اماميه اعتبارى ندارد، همان‏سان كه آيت‏اللَّه‏خوئى گويد: «مضمونِ روايات دعائم، در كتاب جعفريّات نيز آمده و ما در روزگاران گذشته به آن اعتماد مى‏كرديم. ولى اكنون از آن نظر برگشته‏ايم.» ^۳
آيت‏اللَّه خويى در كتاب نكاح از شرح عروة گويد: «سند اين كتاب غيرموثق است، گرچه محدّث نورى بر صحّت آن اصرار ورزيده است، امّا بر اين نظر، هيچ دليلى نيست.» ^۴
وى در جاى ديگرى از كتاب طهارت گفته است: «در سند كتاب، موسى‏بن اسماعيل وجود دارد كه به وثاقتش در كتب رجالى اشاره‏اى نكرده‏اند، بنابراين اعتمادى بر او نيست.» ^۵