در بعضى از روايات تصريح شده است كه مراد از اينان، اصحاب ائمّه هستند كه علم شريعت را از اهل بيت رسول خدا برگرفته‏اند، يعنى كسانى كه در حديث ثقلين به آنها وصيت شده است. اين نكته در روايتى ديگر از كشّى آمده است: «... به وسيله آنان، خداوند هر بدعتى را برمى‏دارد. و آنها جعل اِبطال‏گران و تأويل غلوكنندگان را از اين دين دفع مى‏كنند. سپس گريست، گفتم: آنها چه كسانى هستند؟ گفت: كسانى كه درود و رحمت خداوند در حيات و مماتشان بر آنان باد، مثل بُريد عِجلى، زرارة، ابوبصير و محمّدبن مسلم... ^۱

3. حديث سوم‏

متقى هندى روايت كرده كه زاذان گفت: يك روز مردم نزد على عليه السلام بودند، به او چنين گفتند: اى امير مؤمنان! درباره يارانت برايمان سخن بگو. گفت: از كدام يارانم؟ گفتند از ياران پيامبر صلى اللَّه عليه و آله. گفت: تمام اصحاب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، اصحاب من نيز هستند، كدام يك مورد نظر شماست؟ گفتند: گروهى كه مى‏بينم از آنها به خوبى ياد مى‏كنى، و برايشان درود مى‏فرستى، و با گروهى ديگر (كه چنين ذكر خيرى از آنها ندارى) تفاوت دارند. گفت: كدامشان؟ گفتند: عبداللَّه‏بن مسعود. گفت: او سنّت مى‏دانست، قرآن مى‏خواند، و علم، او را بسنده است. سپس قرآن نزد او ختم شد. گفتند: حذيفه چطور؟ گفت: آگاهى داشت. و درباره مشكلات و معضلات سؤال مى‏كرد تا اينكه به خوبى مى‏فهميد. اگر پيرامون مشكلات و معضلات، از او مى‏پرسيديد، وى را نسبت به مشكلات عالم مى‏يافتيد.
گفتند: ابوذر چطور؟ گفت: علم را فراگرفت. بسيار سخت، به دين و علم، حريص و آزمند بود و بسيار مى‏پرسيد، آنگاه دريافت مى‏كرد و قوى مى‏شد تا جايى كه ظرف و گنجايش علم او لبريز شد و در نهايت، سرشار گرديد.
گفتند: سلمان چطور؟ گفت: شخصى از ما اهل بيت بود و به سوى ما اهل بيت نيز بازگشت، چه كسى براى شما همچون لقمان حكيم است؟ وى از علم پيشينيان