بنابراين، هر دو آنها (امام حسن و امام حسين) اجداد او بوده‏اند. (يكى جدّ مادرى و يكى جدّ پدرى)
* ص 585 - همان حديث، ذيل «الأكشف الأخضر»:
اكشف: فردى كه در بالاترين قسمت پيشانى‏اش موى بسيار كمى داشته باشد. و اين نشانه بديُمنى در ميان اعراب است. ^۱
* ص 585 - همان حديث، ذيل «عند بطن مسيلها»:
مسيل: جايى كه سيل از آنجا به راه مى‏افتد. در برخى كوچه‏هاى مدينه، در هنگام بارش باران، سيل به راه مى‏افتد.
* ص 585 - همان حديث، ذيل «منّتك نفسك فى الخلاء ضلالاً»:
اين مصراع، از قصيده اخطل، غياث بن غوث تغلبى (708/90 - 640/19) مى‏باشد. اين شعر جهتِ بدنام كردن جريربن عطيه الكلبى (728/110-649/28) نوشته شده است. ^۲
* ص 588 - همان حديث، ذيل «و عامّة ردائه مطروح بالأرض»:
ردا، لباس بزرگى است كه شانه‏ها را مى‏پوشاند و به عنوان لباس روى، از آن استفاده مى‏شود. اين مطلب كه قسمتى از اين لباس به زمين افتاده و به زمين ماليده مى‏شده، نشان‏دهنده حالت عصبى و عدم آرامش اوست.
* ص 589 - همان حديث، ذيل «على هذا عاهدتم رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله و لا بايعتموه»:
ابوالفرج اصفهانى (از طريق سلسله روايى خود) از امام صادق عليه السلام روايت مى‏كند