دودمان او نبود. ^۱

«مردم، خاندانش و ديگران، او را المهدى مى‏ناميدند.» ^۲
«از آغاز زندگى‏اش، اين‏طور در اذهان جا افتاد كه او مهدى‏اى است كه وعده‏اش را داده‏اند و پدرش اين مطلب رادر اذهان گروههاى مختلف مردم جاى مى‏داد. پدر او به نقل از پيامبر اين‏گونه مى‏گفت: «حتى اگر يك روز از عمر دنيا مانده باشد، خداوند آن روز را آن‏چنان طولانى خواهد كرد تا آنگاه كه مهدى يا قائم ما قيام كند كه نامش نام من است و پدرش، همنام پدر من است.»
اماميه اين حديث را - بدون عبارت «و پدرش، هم‏نام پدر من است» - نقل مى‏كنند.
عبداللَّه در مورد پسرش چنين به مردم مى‏گفت: «او همان مهدى است كه پيامبر معرفى كرده است، او محمدبن عبداللَّه است.» ^۳
«عبداللَّه چندين بار فرزندش (محمد) را پنهان كرد، و حتى گاهى پسر ديگرش ابراهيم را نيز در دوره اموى‏ها پنهان مى‏داشت. او نمى‏گذاشت كه آنها خود را به كسى نشان دهند.
وقتى از او سؤال مى‏شد كه چرا چنين مى‏كند؟ او گفت: «چه سخنى! زمان آنها هنوز نرسيده است. ^۴
از عيسى‏بن عبداللَّه نقل شده است كه: «محمدبن عبداللَّه از زمان كودكى تا بزرگسالى‏اش، خود را پنهان مى‏ساخت و از مردم كناره مى‏جست و با آنان مكاتبه مى‏نمود و از آنها مى‏خواست از او پيروى كنند و به خود نام مهدى داده بود.» ^۵