على عليه السلام و اثبات وصايت و امامت آن حضرت، لبريز بوده است، چرا پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به هنگام وفات خود براى تصريح نام على عليه السلام قلم و دوات خواست؟ آيا اثر كلام ايشان از اثر وحى الاهى بيشتر بود؟ ^۱؛ اگر شيعيان تندرو معتقدند كه عثمان آياتِ بيان‏گر امامت حضرت على عليه السلام را از مصحف حذف كرد، اين ديدگاه را به دلايل زير نمى‏توان پذيرفت:

1. در دوران خلافت عثمان، اسلام به قدرى توسعه يافته و نيرو گرفته بود كه امكان نداشت عثمان و نه كسى بالاتر از او بتواند چيزى از قرآن را كم كند؛ ^۲؛
2. عثمان هنگامى كه بر حذف «واو» از آيه (وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ)؛ و كسانى كه زر و سيم را گنجينه مى‏كنند و آن را در راه خدا هزينه نمى‏كنند، ايشان را از عذابى دردناك خبر ده^۳؛ اصرار داشت، ابىّ‏بن كعب، صحابى معروف، به‏شدت به مخالفت برخاست و عثمان را تهديد كرد كه اگر «واو» را حذف كند، شمشير كشيده و خواهد جنگيد. عثمان ناچار شد از نظر خود بازگردد. ^۴؛ حال چگونه ممكن است عثمان، پانصد آيه را از مصحف حذف كند و هيچ‏يك از صحابه لب به اعتراض نگشايد؟
3. اگر عثمان قرآن را تحريف نموده بود، اين عمل بهترين بهانه در دست قاتلان وى به‏شمار مى‏آمد و آنان ديگر نيازى نداشتند كه براى قتل علنى وى، مخالفت با سيره ابوبكر و عمر و حيف وميل بيت‏المال و مانند آن را دست‏آويز خود قرار دهند.
4. اگر قرآن به دست عثمان تحريف شده بود، على عليه السلام آن را به همان‏گونه كه در زمان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و دوران ابوبكر و عمر قرائت مى‏شد، برمى‏گرداند و اين عمل نه‏تنها مورد انتقاد و اعتراض كسى قرار نمى‏گرفت، بلكه در برابر مخالفانش كه همان هواخواهان عثمان بودند، بهترين دليل و مدرك براى وى محسوب مى‏شد. به‏ويژه اين كه آن حضرت، دستور داد تيول‏هاى