وجوه و مصاديق واژههاى «ماء» و «سماء» در قرآن
پروين بهارزاده۱
چكيده: معانى واژههاى «ماء» و «سماء»، در اين مقاله مورد بررسى است. «ماء» در قرآن، در دو بُعد مادّى و معنوى مطرح شده است. در بعد مادى، مصاديقى مثل آب نوشيدنى، باران و نطقه؛ و در بعد معنوى، مصاديقى مثل: حامل عرش الهى، پاداش استقامت در راه حق و مايه تأليف قلوب دارد.
كلمه «سماء» نيز در اصل به معناى رفعت و بلندى است. در قرآن، اين كلمه نيز دو بُعد مادّى و معنوى دارد: مادّى يعنى آسمان كه همگان مىبينند. معنوى، مانند غيب و ملكوت.
كليد واژه: ماء / سماء / آب / آسمان / عرش / آگاهى / شعور / بركت / معنا و مصداق / مفردات قرآن.
معناى «ماء»
برخى از اهل لغت، اصل واژه «ماء» را عبرى و سريانى مى دانند كه در اصل، «مى» و «ميا» بوده و پس از تعريب، ياء به همزه تبديل شده است. در معناى اين واژه
1.دكتراى علوم قرآن و حديث، عضو هيأت علمى دانشگاه الزهراء (س).
Email : bahar_p@alzahra.ac.ir
