20، 22، 23، 24 و 25 ارائه شد.
در اين گفتار، تعليقات معظّم له بر پارهاى از احاديث هفده باب عرضه مىشود.
* ص 2، باب كراهيه التوقيت، ح 1، ذيل «ولم يجعل اللَّه له بعد ذلك و وقتاً»:
عدد 70، اشاره به سال هفتاد هجرى (689-690) دارد. معاويه نخستين خليفه امويان در سال 60/680 درگذشت. امام حسين از بيعت كردن با يزيد، فرزند و جانشين معاويه سرباز زد؛ مردم كوفه، از امام حسين دعوت كردند تا پيشواى آنان گردد. اگر آن حضرت به شهادت نرسيده بود، انتظار مىرفت كه حكومت الاهى در سرتاسر ممالك اسلامى تا سال هفتاد حاكم شود.
عدد 140 اشاره به سال 140 هجرى (757-758) دارد. تا آن زمان مدّت 8 سال بود كه عباسيان حكومت را در دست داشتند. اگرچه شعار اوّليّه آنان برپايى حكومت علويان بود، امّا هرگز چنين نكردند. امام ششم عليه السلام به خوبى به اين مسأله اشاره كرده است كه تعويق حكومت الاهى به سالهاى بعد از 140، در نتيجه آشكار كردن راز آمدن اين حكومت بود. بنابراين اقامه اين حكومت تا زمان نامشخّصى به تعويق افتاد.
* ص 3، همان باب، ح 3، ذيل «سألته عن القائم»:
«القائم» در اينجا اشاره به امام دوازدهم ندارد؛ بلكه به معناى كلّى است، يعنى كسى كه قيام كند. به معناى هر امامى كه ممكن بوده در آينده براى برپايى حكومت الاهى قيام كند.
* ص 4، همان باب، ح 5، ذيل «عن الفضلبن يسار»:
صحيح، «فضيل» - به تصغير - است. نعمانى در غيبت / 294 بدينسان، از كلينى
